Właściwie Wojciech Wasilewski. Był mężem najpierw aktorki Krystyny Ankwicz, potem aktorki i pisarki Weroniki Lech. Na scenie występować zaczął w Częstochowie. W sez. 1934/35 grał w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1936 w Warszawie w T. Ateneum (od lutego) i na scenie T. Narodowego w przedstawieniu Warsztatu Teatralnego PIST Mąż przeznaczenia (maj), od czer­wca 1936 do października 1937 nadal w Warszawie w T. Malickiej, W sez. 1937/38 (do sierpnia 1938) w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1938/39 w T. Małym w Warszawie. Po wybuchu II wojny świat. znalazł się na Węgrzech. W końcu 1939 zorganizował w Buda­peszcie T. Objazdowy Polskiej YMCA, który przez ok. półtora roku dawał przedstawienia w obozach interno­wanych żołnierzy polskich. Następnie przedostał się do Palestyny i został aktorem i reżyserem T. Żołnier­skiego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich (potem Czołówki Karpackiej, a później T. Drama­tycznego Drugiego Korpusu); z t. tym występował na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Pracował także w rozgłośni radiowej w Kairze. Po II wojnie świat. przebywał na emigracji w Anglii; stał na czele pol. T. Aktora, następnie brał udział w przedstawieniach pol. organizowanych m.in. w Scala Theatre w Lon­dynie (w 1957 grał tam Reżysera – Wyzwolenie). Był prezesem ZASP na emigracji. W ostatnich latach przed śmiercią mieszkał w Monachium. Utalentowany aktor o doskonałych warunkach ze­wnętrznych i głosowych, grał przed II wojną świat. takie role jak: Lubomir (Pan Geldhab), Jan (Jan), Chopin (Lato w Nohant), Adhemar (Rozwiedźmy się), Algernon (Brat marnotrawny); po wojnie m.in. Pap­kina (Zemsta), Przełęckiego (Uciekła mi przepióreczka), Don Fernanda (Książę Niezłomny), Juliusza (Przygoda florencka), Reżysera (Wyzwolenie).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973