Był synem Marcelego i Leontyny K., mężem  Emilii K. Uczył się w gimn. w Kielcach, następnie zaczął pracować jako drukarz. Możliwe, że on występował już w 1887 w zespole B. Linkowskiej w Stanisławowie, ale wiadomość ta dotyczy raczej Emiliana K. W 1889 należał do zespołu B. Solarskiego. Ok. 1890 ożenił się z aktorką Emilią Brykner. 25 V 1892 wystąpił w t. krak. w roli Vettiusa Valensa (Arria i Messalina), w sez. 1892/ 93 należał do zespołu L. Kwiecińskiego w Stanisławo­wie. Występował również w zespołach L. Czystogórskiego, M. Kisielnickiego, W. Glogera, T. Smotryckiego (dat i kolejności nie udało się ustalić), później w zespole L. Dobrzańskiego w warsz. t. ogr. Wodewil (lato 1898), E. Majdrowicza (sez. 1898/99), F. Felińskiego (1900-01), B. Bolesławskiego (1901-02). Od 1903 do 1909 występował stale w T. Ludowym w Krakowie, w 1913 należał do zespołu H. Cudnowskiego w Prze­myślu. Potem występował w pol. frontowym zespole teatr. w Jugosławii (1917), w T. Polskim w Poznaniu (jesień 1918), w zespole objazdowym L. Dybizbańskiego (1919), w T. Polskim w Bydgoszczy (1920/21), w T. Miejskich we Lwowie (1921-22), w Grudziądzu (sez. 1923/24, tu był głównym reżyserem), ponownie w Byd­goszczy (1924/25), w T. Polskim w Katowicach (1925/ 26), gdzie 19 II 1926 obchodził jubileusz trzydziesto­pięciolecia pracy grając rolę Wygodnickiego (Klub ka­walerów). W 1932 występował znowu w Bydgoszczy, w 1934-39 w T. Polskim w Poznaniu. Podczas II wojny świat. przebywał w Rzeszowie. W sez. 1944/45 był ak­torem i reżyserem tamtejszego t. m.in. reżyserował We­sele wystawione na inaugurację (2 XI 1944). Od 1945 do końca życia występował w T. Nowym w Poznaniu i tu 3 II 1948 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy. W początkowym okresie grywał role bohaterskie, jak np. Karol (Zbójcy), Zbigniew (Mazepa); później role ojców i starców, jak np. Prezes (Kordian), Major (Fantazy), Cześnik (Zemsta), Gospodarz (Wesele), Miller (Intryga i miłość).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973