Data urodzenia:
1910-04-14 Ostrowieczko k. Śremu
Data śmierci:
1975-06-10 Poznań
aktor, śpiewak, reżyser, dyrektor, kierownik artyst. teatru;
Właściwie Stanisław Florian. Był synem ślusarza, Jana W. i Petroneli z domu Krenz, mężem aktorki Hanny Dobrzanki. Ukończył szkołę średnią w Poznaniu, a nast. kształcił się w tamtejszym konserwatorium muz. oraz w szkole dram. pod kier. N. Młodziejowskiej. W sez. 1929/30 zaczął statystować i grać role epizodyczne w pozn. T. Polskim (do 1933). W 1931 występował też dorywczo w tamtejszej operze. W 1933-34 należał do objazdowego zespołu T. Narodowego pod dyr. Z. Szczerbowskiego i odwiedzał z nim m.in. Gdańsk. W 1934-39 brał udział w objazdach operetki pod kier. Z. Wojciechowskiego. Wybuch II wojny świat. zastał go w Wilnie, po wkroczeniu tam Niemców wrócił do Poznania i uczestniczył w pracach tajnego t. lalek organizowanego przez H. Lubicz. Był też przez pewien czas na robotach w Niemczech. W kwietniu 1945 w Poznaniu brał udział w inaug. T. Marionetek, który powstał z przekształcenia się zespołu działającego poprzednio w konspiracji. W czerwcu 1945 był współorganizatorem pierwszych przedstawień w T. Wielkim i do jesieni 1946 występował w tym teatrze jako tenor. Po krótkim pobycie w zespole T. Nowego przeniósł się do Kalisza i od 1 XII 1946 do 1 X 1949 był dyr. tamtejszego T. im. Bogusławskiego. Potem był aktorem i reżyserem T. Miejskiego w Świdnicy, a od jesieni 1950 do końca 1951 T. Młodego Widza we Wrocławiu. W 1952-56 występował w T. Dramatycznych w Poznaniu. Od jesieni 1956 do listopada 1957 był kier. artyst. T. Muzycznego w Łodzi. Od 1958 do 1961 znów należał do zespołu T. Dramatycznych w Poznaniu, a od 1962 do 1965 do zespołu T. Rozmaitości prowadzonego przez pozn. PPIE, z którym współpracował też w latach późniejszych. Śpiewał w operetkach partie tenorowe, np. Daniłę (Wesoła wdówka), Falkego (Zemsta nietoperza), Mustafę Beja (Bal w Savoyu), a także występował w komediach i dramatach, w takich rolach, jak: Skid (Artyści), Cyryl (Przyjaciele), Gaskonia (Osobliwe zdarzenie), Teofil (Głupi Jakub), Damon (Klicja), Grudzień (Dyrektor też człowiek). Reżyserował zarówno operetki, np. Hrabina Marica (1947), Domek trzech dziewcząt (1947), jak i utwory dram., np. Zaczarowane koło (1947), Ożenek (1948), Jaśnie pani żebrakowa (1958).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
![]()
aktor, śpiewak, reżyser, dyrektor, kierownik artyst. teatru;
Właściwie Stanisław Florian. Był synem ślusarza, Jana W. i Petroneli z domu Krenz, mężem aktorki Hanny Dobrzanki. Ukończył szkołę średnią w Poznaniu, a nast. kształcił się w tamtejszym konserwatorium muz. oraz w szkole dram. pod kier. N. Młodziejowskiej. W sez. 1929/30 zaczął statystować i grać role epizodyczne w pozn. T. Polskim (do 1933). W 1931 występował też dorywczo w tamtejszej operze. W 1933-34 należał do objazdowego zespołu T. Narodowego pod dyr. Z. Szczerbowskiego i odwiedzał z nim m.in. Gdańsk. W 1934-39 brał udział w objazdach operetki pod kier. Z. Wojciechowskiego. Wybuch II wojny świat. zastał go w Wilnie, po wkroczeniu tam Niemców wrócił do Poznania i uczestniczył w pracach tajnego t. lalek organizowanego przez H. Lubicz. Był też przez pewien czas na robotach w Niemczech. W kwietniu 1945 w Poznaniu brał udział w inaug. T. Marionetek, który powstał z przekształcenia się zespołu działającego poprzednio w konspiracji. W czerwcu 1945 był współorganizatorem pierwszych przedstawień w T. Wielkim i do jesieni 1946 występował w tym teatrze jako tenor. Po krótkim pobycie w zespole T. Nowego przeniósł się do Kalisza i od 1 XII 1946 do 1 X 1949 był dyr. tamtejszego T. im. Bogusławskiego. Potem był aktorem i reżyserem T. Miejskiego w Świdnicy, a od jesieni 1950 do końca 1951 T. Młodego Widza we Wrocławiu. W 1952-56 występował w T. Dramatycznych w Poznaniu. Od jesieni 1956 do listopada 1957 był kier. artyst. T. Muzycznego w Łodzi. Od 1958 do 1961 znów należał do zespołu T. Dramatycznych w Poznaniu, a od 1962 do 1965 do zespołu T. Rozmaitości prowadzonego przez pozn. PPIE, z którym współpracował też w latach późniejszych. Śpiewał w operetkach partie tenorowe, np. Daniłę (Wesoła wdówka), Falkego (Zemsta nietoperza), Mustafę Beja (Bal w Savoyu), a także występował w komediach i dramatach, w takich rolach, jak: Skid (Artyści), Cyryl (Przyjaciele), Gaskonia (Osobliwe zdarzenie), Teofil (Głupi Jakub), Damon (Klicja), Grudzień (Dyrektor też człowiek). Reżyserował zarówno operetki, np. Hrabina Marica (1947), Domek trzech dziewcząt (1947), jak i utwory dram., np. Zaczarowane koło (1947), Ożenek (1948), Jaśnie pani żebrakowa (1958).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994