śpiewak, reżyser, dyr. teatru.

Od ok. 1907 do 1914 należał z przerwami do zespołu opery WTR śpie­wając mniejsze partie basowe. Występował też na kon­certach. Jesienią 1913 wyjeżdżał na występy do Medio­lanu i Palermo. Po wybuchu I wojny świat. został od­cięty przez front od Warszawy i przebywał w Wiedniu; w kwietniu 1915 reżyserował Halkę w tamtejszym Carltheater. W lecie 1915 wrócił do Warszawy, brał udział w organizowaniu zrzeszenia artystów T. Wiel­kiego i występował tam do 1919. W sez. 1919/20 kiero­wał z A. Dołżyckim T. Wielkim w Poznaniu. W 1921 występował w operach w Bydgoszczy. Od 7 X 1922 do 15 VII 1923 był dyr. nowo utworzonego T. Polskiego w Katowicach obejmującego zespół dram. i operowy, a w marcu 1923 zorganizował tam drugą scenę – T. Nowości. Od kwietnia 1925 do maja 1926 kierował objazdowym zespołem operowym występującym m.in. w Słonimiu, Ostrołęce, Kutnie. Śpiewał takie partie jak: Fernando (Trubadur), Collin (Cyganeria), Don Basilio (Cyrulik sewilski), Mefisto (Faust), Kardynał Brogni (Żydówka), Stolnik (Halka). 

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973