aktorka;

Właściwie Zofia Marcelina Ustarabowska, zamężna Rabczewska, także Rudowska, Rudd. Była córką Józefa Ustarabowskiego, urzędnika, i Heleny z domu Niemira; jej mężem był Jerzy Rabczewski, prokurator ds. politycznych Sądu Okręgowego w Białymstoku, nast. w Lidze i Brześciu nad Bugiem, a w czasie II wojny świat. kierownik Referatu Kontrwywiadu Ekspozytury RP (znanej jako Konsulat RP) w Lizbonie. Nazwiska Rabczewska używała od 1935, prawdopodobnie w tym roku wyszła za mąż. Dzieciństwo spędziła w Rosji. W 1924 uczęszczała na Kursy Wokalno-Dramatyczne H.J. Hryniewieckiej w Warszawie. W sez. 1924/25 występowała w T. Polskim pod dyr. J. Siekierzyńskiego w Kielcach, w 1926/27 w T. Polskim w Kaliszu, w zespole grającym pod patronatem ZASP-u pod dyr. J. Waldena i M. Konstantynowicza. Prawdopodobnie to ona w lipcu 1927 z zespołem , ,,Wesołej Piątki” wystepowala w Płocku. Na pocz. 1928 grała w Weselu wystawionym w t. Znicz w Warszawie, od września 1928 do grudnia 1929 z zespołem t. Gong w Krakowie, z tym t. gościnnie w Warszawie, na scenie Qui Pro Quo, w rewii Szkarlatne róże; w 1929/30 w T. Polskim w Grudziądzu pod kier. S. Zięciakiewicza. W sez. 1931/32 była w zespole T. Objazdowego Samorządów Woj Bialostockiego  z Grodna. W lutym 1933 grala w przedstawieniu Żyda na stos na Wolnej Scenie w Warszawie, a we wrześniu t.r. z  L. Rymszą wystepowała w komedii Nowoczesne małżeństwo w T. Miejskim W Płocku. Latem 1934 grała wT. Komedii i Farsy W Warszawie, w lipcu i sierpniu ze Stołecznym T. Legionu Młodych w Płocku i Kielcach. W sez. 1934/35-1937/38 wystepowala W T. Miejskim im. Orzeszkowej w Grodnie, m.in. jako Hella (Małżeństwo). W sez. 1938/39 grała W t. Gong w Warszawie. Po wybuchu II wojny świat, znalazła sie we Francji, gdzie pracowała w PCK; po kapitulacji Francji została ewakuowana do Wielkiej Brytanii. Od lutego 1941 występowała w zorganizowanym w obozie lotniczym w Blackpool Zespole Artyst.-Lit. ,, Odwet”, od września 1941 do sierpnia 1942 w utworzonym z części zespołu T. Polowym 1 Brygady Strzelców. Z tego czasu zapamiętał ją Cz. Halski: ,,średniego wzrostu szatynka, posiadała nieskazitelną dykcję, nawet gdy graliśmy w dużych salach, do najdalszych rzędów dochodził jej szept. Była koleżeńska, uczynna i punktualna”. Później, w 1942-45 zamieszkała w Lizbonie, była pracowniczką Ekspozytury RP, używała wtedy nazwiska Rudowska. Pozostała w Lizbonie do 1947, jak podawała studiowala aktorstwo w Konserwatorium Narodowym. Potem wrócita do Wielkiej Brytanii (od 1947, kiedy mąż zmienił nazwisko na George J. Rudd, też je przyjęła). W 1951 wystepowała w T. Polskim ZASP w Londynie jako: Helena (Lekkomyślna siostra), Monika (Sprawa Moniki), Wanda Ogrodzka (Grzech). W 1952-70 pracowała w Rozgłośni Pol. Radia Wolna Europa w Monachium, występowała w radiowych programach, niektóre reżyserowała, była też spikerką. W 1965-67 wykładała w Studiu Teatr. przy T. Polskim w Londynie