Data urodzenia:
1896-04-10 Warszawa
Data śmierci:
1943-02-12 Stefanówka k. Piaseczna
aktor, reżyser;
Właściwie Tadeusz Marian Frenkiel , też Frenkiel-Niwieński . Pochodził z rodziny aktorskiej, był synem Mieczysława F. i aktorki Stanisławy Pysznik, mężem aktorki Anieli Tarnowicz. Po ukończeniu prywatnej szkoły filologicznej P. Chrzanowskiego wstąpił na wydział prawny Uniw. Warsz., którego nie ukończył. Debiutował 15 I 1919 w T. Praskim w Warszawie (wcześniej już występował sporadycznie na scenie, np. w 1914 w T. Polskim czy w 1919 w T. Dziecinnym). Potem występował kolejno w warsz. T. Dramatycznym (1919), T. Praskim (1919-21), T. Rozmaitości (1921), T. Komedia (1922), T. im. Bogusławskiego (1922/23), T. Bagatela w Krakowie (1923/24), Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie (T. Narodowy, T. Letni 1924-31), T. Artystów (1932), kabarecie Femina (1932), T. Rozmaitości (1933), T. Morskie Oko (1933), T. Nowa Komedia (1933/34), T. Stara Banda (1934/35), na scenach TKKT (1935/36), T. 13 Rzędów (1937) oraz w T. Narodowym, Letnim i Nowym (1937-39). W czasie II wojny świat. występował w jawnych teatrzykach warsz. Niebieski Motyl i Nowości. Poza aktorstwem zajmował się reżyserią, wystawił m.in. 3 X 1924 I akt Wyzwolenia na otwarcie T. Narodowego oraz szereg komedii i fars, jak np. Pomysł panny Franciszki, Książę małżonek, Ostatni pocałunek. Początkowo grał role bohaterskie i liryczne, od ok. 1927 coraz częściej charakterystyczne i komediowe, m.in.: Króla Zygmunta Augusta (Królewski jedynak), Syna (Wyzwolenie), Jana (Żeglarz), Zbyszka (Moralność pani Dulskiej), Pelikana (Dziady), Janusza (Pan Jowialski), Motylińskiego (Klub kawalerów), Genia (Pan Damazy); Występował także w filmach polskich m.in. Czarna perła (1934), Ułan księcia Józefa (1937). Był również autorem dramatycznym. Napisał trzy sztuki: Dzień 5 maja 1821, Grzech Napoleona, Premiera pana Karola; nadto wspólnie z J. Wójcickim: Kwiat paproci, Apollo w Warszawie, Książę i Faworyci króla. W 1939 wydał wspomnienia o ojcu pt. „Mieczysław Frenkiel„. W czasie okupacji niem. został aresztowany i rozstrzelany.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, reżyser;
Właściwie Tadeusz Marian Frenkiel , też Frenkiel-Niwieński . Pochodził z rodziny aktorskiej, był synem Mieczysława F. i aktorki Stanisławy Pysznik, mężem aktorki Anieli Tarnowicz. Po ukończeniu prywatnej szkoły filologicznej P. Chrzanowskiego wstąpił na wydział prawny Uniw. Warsz., którego nie ukończył. Debiutował 15 I 1919 w T. Praskim w Warszawie (wcześniej już występował sporadycznie na scenie, np. w 1914 w T. Polskim czy w 1919 w T. Dziecinnym). Potem występował kolejno w warsz. T. Dramatycznym (1919), T. Praskim (1919-21), T. Rozmaitości (1921), T. Komedia (1922), T. im. Bogusławskiego (1922/23), T. Bagatela w Krakowie (1923/24), Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie (T. Narodowy, T. Letni 1924-31), T. Artystów (1932), kabarecie Femina (1932), T. Rozmaitości (1933), T. Morskie Oko (1933), T. Nowa Komedia (1933/34), T. Stara Banda (1934/35), na scenach TKKT (1935/36), T. 13 Rzędów (1937) oraz w T. Narodowym, Letnim i Nowym (1937-39). W czasie II wojny świat. występował w jawnych teatrzykach warsz. Niebieski Motyl i Nowości. Poza aktorstwem zajmował się reżyserią, wystawił m.in. 3 X 1924 I akt Wyzwolenia na otwarcie T. Narodowego oraz szereg komedii i fars, jak np. Pomysł panny Franciszki, Książę małżonek, Ostatni pocałunek. Początkowo grał role bohaterskie i liryczne, od ok. 1927 coraz częściej charakterystyczne i komediowe, m.in.: Króla Zygmunta Augusta (Królewski jedynak), Syna (Wyzwolenie), Jana (Żeglarz), Zbyszka (Moralność pani Dulskiej), Pelikana (Dziady), Janusza (Pan Jowialski), Motylińskiego (Klub kawalerów), Genia (Pan Damazy); Występował także w filmach polskich m.in. Czarna perła (1934), Ułan księcia Józefa (1937). Był również autorem dramatycznym. Napisał trzy sztuki: Dzień 5 maja 1821, Grzech Napoleona, Premiera pana Karola; nadto wspólnie z J. Wójcickim: Kwiat paproci, Apollo w Warszawie, Książę i Faworyci króla. W 1939 wydał wspomnienia o ojcu pt. „Mieczysław Frenkiel„. W czasie okupacji niem. został aresztowany i rozstrzelany.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
