Data urodzenia:
1889-04-08 Warszawa
Data śmierci:
1973-01-17 Katowice
śpiewak;
Był synem Michała i Heleny Kowalskich. Głos kształcił w konserwatorium warsz. oraz w Wiedniu. Od 1907 śpiewał w chórze operetki WTR. Od 1919 był chórzystą T. Wielkiego w Warszawie. W 1920 śpiewał gościnnie Jontka (Halka) w operze pozn., gdzie był jeszcze zapraszany kilkakrotnie: w 1924, 1927, 1928 i 1929 (Ryszard w Balu maskowym, Eleazar w Żydówce, Jontek w Pomście Jontkowej). W 1923 gościł jako Manrico (Trubadur) w T. Wielkim na Pohulance w Wilnie oraz w Krakowie, gdzie ponownie śpiewał w 1925 z zespołem artystów opery warszawskiej. W 1924-26 na scenie warsz. śpiewał niewielkie partie operowe, a 2 II 1926 wystąpił tu po raz pierwszy w partii Jontka (Halka) i otrzymał pochlebne recenzje. Na sez. 1926/27 został zaangażowany do zespołu operowego przy t. toruńskim, gdzie wykonywał najpoważniejsze partie tenorowe, jak Jontek, Eleazar, tyt. w Lohengrinie. W tej ostatniej wg miejscowej prasy „nie zawiódł”, a „głosowo i aktorsko opanował partię tytułową w zupełności” (cyt. za S. Kwaskowskim s. 85). W sez. 1927/28 był solistą opery lwow.; w styczniu 1928 w Warszawie gościnnie śpiewał Manrica (Trubadur) i Lohengrina, ale przyjęto go dość chłodno, a F. Szopski po spektaklu „Lohengrina” stwierdził, że „głos i aktorstwo jego nie dojrzały do tej roli”. W sez. 1928/29 należał do zespołu operowego T. Polskiego w Katowicach, 1929/30 ponownie był zaangażowany w Toruniu (śpiewał gł. repertuar operetkowy); w tym samym sez. występował gościnnie w T. Wielkim w Warszawie (luty). Od wiosny do końca 1930 z zespołem Warsz. Opery Objazdowej T. Wierzbickiego był w wielu miejscowościach Śląska i Wielkopolski, a także w Łodzi, Rzeszowie, Częstochowie, Przemyślu, Bydgoszczy, Kaliszu (w zespole tym występował okresowo również Maksymilian K, a wzmianki prasowe często nie zaznaczały imion). W l. trzydziestych, wg własnej relacji, występował na scenach zagranicznych (Czechosłowacja, Austria, Francja), a także w audycjach PR. Do jego dobrych ról, poza wymienionymi, należał Radames (Aida) i tyt. (Tannhauser). Podczas okupacji niem. i w pierwszych l. powojennych przebywał w Warszawie. Po 1949 wyjechał na Śląsk, był działaczem kulturalnym na Opolszczyźnie.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
śpiewak;
Był synem Michała i Heleny Kowalskich. Głos kształcił w konserwatorium warsz. oraz w Wiedniu. Od 1907 śpiewał w chórze operetki WTR. Od 1919 był chórzystą T. Wielkiego w Warszawie. W 1920 śpiewał gościnnie Jontka (Halka) w operze pozn., gdzie był jeszcze zapraszany kilkakrotnie: w 1924, 1927, 1928 i 1929 (Ryszard w Balu maskowym, Eleazar w Żydówce, Jontek w Pomście Jontkowej). W 1923 gościł jako Manrico (Trubadur) w T. Wielkim na Pohulance w Wilnie oraz w Krakowie, gdzie ponownie śpiewał w 1925 z zespołem artystów opery warszawskiej. W 1924-26 na scenie warsz. śpiewał niewielkie partie operowe, a 2 II 1926 wystąpił tu po raz pierwszy w partii Jontka (Halka) i otrzymał pochlebne recenzje. Na sez. 1926/27 został zaangażowany do zespołu operowego przy t. toruńskim, gdzie wykonywał najpoważniejsze partie tenorowe, jak Jontek, Eleazar, tyt. w Lohengrinie. W tej ostatniej wg miejscowej prasy „nie zawiódł”, a „głosowo i aktorsko opanował partię tytułową w zupełności” (cyt. za S. Kwaskowskim s. 85). W sez. 1927/28 był solistą opery lwow.; w styczniu 1928 w Warszawie gościnnie śpiewał Manrica (Trubadur) i Lohengrina, ale przyjęto go dość chłodno, a F. Szopski po spektaklu „Lohengrina” stwierdził, że „głos i aktorstwo jego nie dojrzały do tej roli”. W sez. 1928/29 należał do zespołu operowego T. Polskiego w Katowicach, 1929/30 ponownie był zaangażowany w Toruniu (śpiewał gł. repertuar operetkowy); w tym samym sez. występował gościnnie w T. Wielkim w Warszawie (luty). Od wiosny do końca 1930 z zespołem Warsz. Opery Objazdowej T. Wierzbickiego był w wielu miejscowościach Śląska i Wielkopolski, a także w Łodzi, Rzeszowie, Częstochowie, Przemyślu, Bydgoszczy, Kaliszu (w zespole tym występował okresowo również Maksymilian K, a wzmianki prasowe często nie zaznaczały imion). W l. trzydziestych, wg własnej relacji, występował na scenach zagranicznych (Czechosłowacja, Austria, Francja), a także w audycjach PR. Do jego dobrych ról, poza wymienionymi, należał Radames (Aida) i tyt. (Tannhauser). Podczas okupacji niem. i w pierwszych l. powojennych przebywał w Warszawie. Po 1949 wyjechał na Śląsk, był działaczem kulturalnym na Opolszczyźnie.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
