Był synem Stanisława G. i Lucyny z Klimkie­wiczów, mężem aktorek; Apolonii z Szelistowskich (zm. 28.03. 1930 w Warszawie), następnie Marii Żelskiej. Ukończył gimn. filol. w Lublinie. Ok. 1902 zaczął występować jako tancerz, a w 1904 wstąpił do t. lub., gdzie występo­wał do 1909. Z kolei występował m.in. w Kijowie, Łodzi (sez. 1910/11 w T. Popularnym w rolach ko­mediowych), Kaliszu, Kielcach, w 1911 w Warszawie w t. Renaissance (z zespołem operetki kaliskiej) i w T. Popularnym, w maju i czerwcu 1912 w warsz. t. Bagatela, w sez. 1912/13 w Częstochowie, w 1913 znowu w warsz. Bagateli, w 1914 w Łodzi; następnie w Warszawie: w t. Venus (od grudnia 1914), t. Ko­media (27 III-I 6 V 1915), t. Żywa Mucha, t. Miraż (1915), t. Polskie Miniatury (5 IX 1915-luty 1916), t. Miraż(od 16X1915i w 1916), t. Czarny Kot (1917), t. Argus (1918). W tym czasie zaczął się specjalizować w występach estradowych, szczególnie w wykonywa­niu monologów i skeczów w t. kabaretowych i rewiowych, choć nie zaniechał też występów w komediach, farsach i operetkach.
Był w okresie międzywojennym jednym z najpopular­niejszych aktorów kabaretu i rewii, obdarzono go nawet przydomkiem „Króla humoru”, a „celował w odtwarzaniu zanikających już wówczas typów miejskich: posłańca, dorożkarza, Antka, zapijaczo­nego męża-pantoflarza” („Express Wieczorny”). Wy­stępował kolejno: w 1919 w T. Stołecznym, w 1921 w t. Miraż, w t. Wodewil i t. Qui Pro Quo (od jesieni 1921), w 1922 w t. Qui Pro Quo, w 1924 w t. Ko­media, t. Stańczyk i t. Bagatela, w 1925 i 1926 w t. Qui Pro Quo. W październiku 1926 wyjechał na gościnne występy do Stanów Zjednoczonych (m.in. do Nowego Jorku), gdzie prawdopodobnie występował w ośrodkach polonijnych. Po powrocie występował nadal na scenach warsz.: w 1927 w t. Perskie Oko (w sali t. Nietoperz) i w t. Karuzela, w 1927-28 z ze­społem operetki w T. Nowości; w 1929 występował w t. Rewia w Poznaniu; w 1930 znowu w Warszawie w t. Uśmiech Warszawy, 1931 w t. Morskie Oko, w sez. 1932/33 w t. Banda, w sez. 1933/34 w t. Cyga­neria, w sez. 1934/35 w t. Stara Banda, w 1935-38 w t. Cyrulik Warszawski (w 1937 także w t. 816), w 1939 w t. Wielka Rewia. Występował też w wielu filmach pol., m.in. Konsul Pomeranc (1920), Uśmiech losu (1927). Okupację niem. przeżył w Kazimierzu nad Wisłą. 6 I 1946 obchodził w Łodzi w kinie „Polonia” czterdziestolecie pracy artyst.; w sez. 1945/46 występo­wał w t. łódz. Syrena, w sez. 1946/47 w t. Gong, w 1948 w t. Wróbelek Warszawski, po czym do 1951 należał do zespołu T. Muzycznego w Lublinie, gdzie w 1950 obchodził jubileusz czterdziestopięciolecia pracy artyst. w roli Żupana (Baron cygański). Ważniejsze role z okresu po II wojnie świat.: Frosch (Zemsta nietope­rza), Hoa-Ho (Kraina uśmiechu), Jowisz (Orfeusz w piekle).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973