Pianowski Mieczysław

Pianowski Mieczysław
Data urodzenia:
1890-01-01 Warszawa
Data śmierci:
1967-03-30 Amarillio, Teksas, USA

tancerz, choreograf, kierownik baletu;

Syn Jana i Józefy Pianowskich. Ukończył warsz. szkołę baletową. Jako uczeń wykonywał tańce dziecięce w baletach: Ewa (1903), Po balu, Katarzyna, córka bandyty (1903, 1904). W 1905-15 należał do zespołu baletu WTR. W 1911 i 1913 wyjeżdżał na krótkie, go­ścinne występy za granicę do zespołu A. Pawłowej. Ok. 1910 został koryfejem. Jako solista debiuto­wał w balecie Chopiniana (1914), potem tańczył m.in. takie partie, jak Franciszek (Coppelia), Arlekin (Przygody Arlekina), Motyl Fenix (Kaprys motyla), Hrabia Zdzisław (Po balu), Musa (Wezyr i Zenaida). na sez. 1915/16 i 1916/17 zaangażował się do Ballets Russes S. Diagilewa, tańczył m.in. Florestana (Karnawał) i Kapłana (Kleopatra). W 1917-18 był baletmistrzem we wł. zespole operowym występu­jącym w Ameryce Południowej. W 1918-31 był solistą i asystentem choreografa w zespole baleto­wym A. Pawłowej. Często partnerował Pawłowej w takich tańcach, jak np. Gawot, Taniec meksykań­ski, a także wykonywał role Pana Młodego (Wesele w Ojcowie), Hilariona (Giselle), Gamasza (Don Ki­chot). W 1921 opracował choreografię do Wesela w Ojcowie. W 1931 został choreografem opery i baletu w Rydze (wystawił tam sześć baletów i opracował tańce do wielu oper). W 1934 wrócił do Polski i do 1936 był choreografem w T. Wielkim w Warszawie i równocześnie dyr. warsz. szkoły baletowej. W 1935 współpracował jako choreograf z t. rewiowym Hollywood. W 1936-37 pełnił fun­kcję choreografa w Wielkiej Operetce, a nast. w Wielkiej Rewii i T. Letnim. Od sez. 1937/38 wrócił do T. Wielkiego, gdzie był choreografem, a w sez. 1938/39 także kier. baletu. Opracował choreografię m.in. baletów: Wieszczka lalek (1935), Wesele w Ojcowie (1936), Harnasie (1938), tańce do takich oper, jak np: Traviata, Afrykanka, Straszny dwór, Goplana, Faust, i operetek: Kraina uśmiechu, Hra­bia Luxemburg, Baron cygański, Ptasznik z Tyrolu, Rose Marie, Symfonia miłości oraz do filmów np. Ułan księcia Józefa (1937).

Uczestnik Powstania Warszawskiego ps. ,,Mietek” w stopniu strzelca.

Po II wojnie świat. przebywał w USA. W 1952 prowadził własne studio baletowe w Bostonie, potem, do końca życia, był nauczycielem w Musical Arts Conservatory w Ama­rillo w stanie Teksas.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)
2)

tancerz, choreograf, kierownik baletu;

Syn Jana i Józefy Pianowskich. Ukończył warsz. szkołę baletową. Jako uczeń wykonywał tańce dziecięce w baletach: Ewa (1903), Po balu, Katarzyna, córka bandyty (1903, 1904). W 1905-15 należał do zespołu baletu WTR. W 1911 i 1913 wyjeżdżał na krótkie, go­ścinne występy za granicę do zespołu A. Pawłowej. Ok. 1910 został koryfejem. Jako solista debiuto­wał w balecie Chopiniana (1914), potem tańczył m.in. takie partie, jak Franciszek (Coppelia), Arlekin (Przygody Arlekina), Motyl Fenix (Kaprys motyla), Hrabia Zdzisław (Po balu), Musa (Wezyr i Zenaida). na sez. 1915/16 i 1916/17 zaangażował się do Ballets Russes S. Diagilewa, tańczył m.in. Florestana (Karnawał) i Kapłana (Kleopatra). W 1917-18 był baletmistrzem we wł. zespole operowym występu­jącym w Ameryce Południowej. W 1918-31 był solistą i asystentem choreografa w zespole baleto­wym A. Pawłowej. Często partnerował Pawłowej w takich tańcach, jak np. Gawot, Taniec meksykań­ski, a także wykonywał role Pana Młodego (Wesele w Ojcowie), Hilariona (Giselle), Gamasza (Don Ki­chot). W 1921 opracował choreografię do Wesela w Ojcowie. W 1931 został choreografem opery i baletu w Rydze (wystawił tam sześć baletów i opracował tańce do wielu oper). W 1934 wrócił do Polski i do 1936 był choreografem w T. Wielkim w Warszawie i równocześnie dyr. warsz. szkoły baletowej. W 1935 współpracował jako choreograf z t. rewiowym Hollywood. W 1936-37 pełnił fun­kcję choreografa w Wielkiej Operetce, a nast. w Wielkiej Rewii i T. Letnim. Od sez. 1937/38 wrócił do T. Wielkiego, gdzie był choreografem, a w sez. 1938/39 także kier. baletu. Opracował choreografię m.in. baletów: Wieszczka lalek (1935), Wesele w Ojcowie (1936), Harnasie (1938), tańce do takich oper, jak np: Traviata, Afrykanka, Straszny dwór, Goplana, Faust, i operetek: Kraina uśmiechu, Hra­bia Luxemburg, Baron cygański, Ptasznik z Tyrolu, Rose Marie, Symfonia miłości oraz do filmów np. Ułan księcia Józefa (1937).

Uczestnik Powstania Warszawskiego ps. ,,Mietek” w stopniu strzelca.

Po II wojnie świat. przebywał w USA. W 1952 prowadził własne studio baletowe w Bostonie, potem, do końca życia, był nauczycielem w Musical Arts Conservatory w Ama­rillo w stanie Teksas.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *