śpiewak, reżyser;

Brat śpiewaka Zygmunta Zaleskiego. Po ukończeniu gimn. w Kiszyniowie i dwóch kursów pra­wa na uniw. kijowskim, wyjechał do Rzymu, gdzie kształcił się w śpiewie. Po kilku latach nauki, w 1910 debiutował w Rosji w partii Escamilla (Carmen) i został zaangażowany do opery w Tyflisie; potem występo­wał w T. Cesarskim w Odessie, a od 1918 w T. Operowym S.J. Zimina w Moskwie, gdzie już po kilku występach zajął czołowe stanowisko. Z Moskwy po pewnym czasie wyjechał do Baku, gdzie również śpiewał i reżyserował. Jesienią 1919 wyjechał na długie tournee po Azji Mniej­szej oraz do Konstantynopola, Bułgarii, Grecji i Egiptu. W 1921 śpiewał z powodzeniem we Włoszech, skąd zo­stał zaproszony na kilka występów w Borysie Goduno­wie do opery w Paryżu; później występował m.in. w Belgii. 3 II 1922 wystąpił pierwszy raz przed publicznoś­cią warsz. na koncercie w Filharmonii, a 7 II tego roku na scenie T. Wielkiego w partii tyt. w Rigoletcie. W ope­rze warsz. występował gościnnie do 18 IV 1922 a na sez. 1922/23 został zaangażowany do jej zespołu; śpie­wał tu m.in. takie partie jak: Mefisto (Faust), Don Basilio (Cyrulik sewilski), Scarpia (Tosca), Demon (De­mon), Jagon (Otello), Walenty (Faust), Tonio (Pajace), Jelecki (Dama pikowa), Lindorf, Coppelius, Dapertutto i Miracolo (Opowieści Hoffmanna). W lecie 1925 z ze­społem śpiewaków opery warsz. śpiewał w Krakowie, a od jesieni tego roku zaangażował się ponownie do warsz. T. Wielkiego, gdzie objął stanowisko drugiego reżysera. W Warszawie pracował do końca sez. 1926/27. W 1926 wykonał tu swoją popisową, śpiewaną wielo­krotnie w Rosji i Francji, partię Borysa (Borys Godu­now) osiągając wielki sukces. Na scenie warsz. reżyse­rował m.in. Filenis (1925). W 1927 choroba płuc zmu­siła go do opuszczenia sceny. Był wybitnym śpiewakiem; wyróżniał się znakomity­mi warunkami zewnętrznymi (wysoki, wyraziste rysy), pięknym głosem barytonowym i dobrą grą aktorską.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973