Mysłakowska Zofia

Zofia Mysłakowska (Polski teatr współczesny, próba syntezy, M. Orlicz) www.polona2.pl
Mysłakowska Zofia
Data urodzenia:
1896-11-24 Warszawa
Data śmierci:
1957-08-14 Kraków

aktorka, reżyser, dyr. teatru;

Właściwie Zofia Braun, zamężna Mysłakowska. Była córką Jana Brauna i aktorki Matyldy Braunowej, siostrą Janiny Janeckiej. Kształciła się pod kier. Romany Popiel. Debiutowała pod nazwiskiem panień­skim 24 VII 1910 w warsz. T. Letnim w roli Celinki (Zuzia), a 9 II 1911 w T. Małym w roli Klary (Śluby panieńskie). W sez. 1911/12 występowała w T. Polskim w Kijowie, w 1912-14 w T. im. Słowackiego w Krako­wie (grała tam m.in. Eyolfa w Małym Eyolfie i Rózię w Dożywociu), w sez. 1915/16 w T. Artystycznym w Warszawie. 18 VII 1916 wyszła za mąż za pedagoga Zygmunta M.; używała odtąd jego nazwiska. W 1918- 19 występowała w T. Rozmaitości, w 1919 także w T. Letnim i T. Praskim. W końcu 1919 związała się z T. Reduta i występowała tam do 1924; wraz z częścią zespołu Reduty przeszła na sez. 1924/25 do T. im. Bo­gusławskiego; w 1925-28 występowała w T. Reduta w Wilnie. W 1928-31 należała do zespołu T. Ateneum. Od 1932 do 1939 współpracowała znowu z zespołem Reduty biorąc udział w jego objazdach i zajmując się organizacją przedstawień Instytutu Reduty w Warsza­wie. Występowała też dorywczo w innych t., np. w 1936 w T. Polskim. Należała do aktorek najdłużej pozostają­cych w zespole Reduty; J. Osterwa zaliczył ją w jed­nym ze swych listów do grupy „Redutowców kapitul­nych”. Wg L. Jabłonkówny „Ta redutówka par excellence brała na serio i dosłownie zasady głoszone przez Redutę: nie ma takiej funkcji i takiego działu pra­cy, którego nie podejmie się odpowiedzialny członek społeczności teatralnej”. Podczas II wojny świat. prze­bywała w Warszawie. Po zakończeniu wojny pełniła funkcję skarbnika stowarzyszenia Zespołu Reduty. Jesienią 1945 wraz z I. Kunicką i M. Billiżanką zorga­nizowała w Krakowie t. Wesoła Gromadka przezna­czony dla młodzieży (w 1948 zmieniono jego nazwę na T. Młodego Widza). W zespole tym pracowała do koń­ca życia, początkowo jako współdyrektor, potem jako aktorka i reżyser. Grała takie role jak: Berta (Świerszcz za kominem), Matka Boska (Pastorałka), Maria (W małym domku), Klaryssa (Fircyk w zalotach), Św. Her­mana (Pasterka wśród wilków), Lea (Dybuk), Antosia (Sprawa Moniki), Marynia (Teoria Einsteina), Smugoniowa (Powrót Przełęckiego). Po 1945 grała m.in. Martę (Nikt mnie nie zna), Ślimakową (Placówka), Matkę Wichru (Zaklęty jawor). Matkę (Zakręt). W T. Mło­dego Widza reżyserowała m.in. Osobliwe zdarzenie i Dalekie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktorka, reżyser, dyr. teatru;

Właściwie Zofia Braun, zamężna Mysłakowska. Była córką Jana Brauna i aktorki Matyldy Braunowej, siostrą Janiny Janeckiej. Kształciła się pod kier. Romany Popiel. Debiutowała pod nazwiskiem panień­skim 24 VII 1910 w warsz. T. Letnim w roli Celinki (Zuzia), a 9 II 1911 w T. Małym w roli Klary (Śluby panieńskie). W sez. 1911/12 występowała w T. Polskim w Kijowie, w 1912-14 w T. im. Słowackiego w Krako­wie (grała tam m.in. Eyolfa w Małym Eyolfie i Rózię w Dożywociu), w sez. 1915/16 w T. Artystycznym w Warszawie. 18 VII 1916 wyszła za mąż za pedagoga Zygmunta M.; używała odtąd jego nazwiska. W 1918- 19 występowała w T. Rozmaitości, w 1919 także w T. Letnim i T. Praskim. W końcu 1919 związała się z T. Reduta i występowała tam do 1924; wraz z częścią zespołu Reduty przeszła na sez. 1924/25 do T. im. Bo­gusławskiego; w 1925-28 występowała w T. Reduta w Wilnie. W 1928-31 należała do zespołu T. Ateneum. Od 1932 do 1939 współpracowała znowu z zespołem Reduty biorąc udział w jego objazdach i zajmując się organizacją przedstawień Instytutu Reduty w Warsza­wie. Występowała też dorywczo w innych t., np. w 1936 w T. Polskim. Należała do aktorek najdłużej pozostają­cych w zespole Reduty; J. Osterwa zaliczył ją w jed­nym ze swych listów do grupy „Redutowców kapitul­nych”. Wg L. Jabłonkówny „Ta redutówka par excellence brała na serio i dosłownie zasady głoszone przez Redutę: nie ma takiej funkcji i takiego działu pra­cy, którego nie podejmie się odpowiedzialny członek społeczności teatralnej”. Podczas II wojny świat. prze­bywała w Warszawie. Po zakończeniu wojny pełniła funkcję skarbnika stowarzyszenia Zespołu Reduty. Jesienią 1945 wraz z I. Kunicką i M. Billiżanką zorga­nizowała w Krakowie t. Wesoła Gromadka przezna­czony dla młodzieży (w 1948 zmieniono jego nazwę na T. Młodego Widza). W zespole tym pracowała do koń­ca życia, początkowo jako współdyrektor, potem jako aktorka i reżyser. Grała takie role jak: Berta (Świerszcz za kominem), Matka Boska (Pastorałka), Maria (W małym domku), Klaryssa (Fircyk w zalotach), Św. Her­mana (Pasterka wśród wilków), Lea (Dybuk), Antosia (Sprawa Moniki), Marynia (Teoria Einsteina), Smugoniowa (Powrót Przełęckiego). Po 1945 grała m.in. Martę (Nikt mnie nie zna), Ślimakową (Placówka), Matkę Wichru (Zaklęty jawor). Matkę (Zakręt). W T. Mło­dego Widza reżyserowała m.in. Osobliwe zdarzenie i Dalekie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *