aktor;

Ukoń­czywszy chemię na Politechnice w Kijowie, prawdo­podobnie od sez. 1914/15, a na pewno od marca 1915 występował w tamtejszym T. Polskim, gdzie pod dyr. F. Rychłowskiego pozostawał do końca I wojny świat. (grał tu m.in. Blikendorfa Tajemniczy Dżems). Po powrocie występował w Warszawie: w 1921-23 w T. Polskim, od 1923 w T. Miejskich, gł. w T. Letnim i T. Narodowym (z przerwą w 1932, gdy występował w T. Artystów), potem na scenach TKKT. W okresie międzywojennym grał też w filmach polskich. Podczas II wojny świat. internowany na Węgrzech, przebywał w niewoli w niem. obozie wojskowym, gdzie organizo­wał przedstawienia pol. oraz inne imprezy artyst.; wy­stępował w nich także jako aktor. Po wyzwoleniu występował: w sez. 1945/46 w Starym T. w Krakowie, w sez. 1946/47 w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach, w sez. 1947/48 w T. Miejskim im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, potem w t. warsz.: T. Klasycznym (sez. 1948/49), T. Syrena (1949) i od sez. 1949/50 do śmierci w T. Powszechnym.
Był aktorem użytecznym, o dobrych warunkach scen.; w okresie międzywojennym grał niewielkie role (Kac­per – Wesele, Lubowicki – Noc listopadowa, Doktor Primus – Chory z urojenia, Bartłomiej – Krakowiacy i Górale, Simonowicz – Rasputin); po wojnie grał m.in. Majora (Pan Geldhab), Lipowskiego (Szczęście Frania), Scotta (Jaś u raju bram), Barona von Raschow (Burmistrz Stylmondu), Roberta Delasiaud (Zbyt liczna rodzinka). W 1948 obchodził jubileusz trzydziesto­pięciolecia pracy artyst. w roli Spodka (Sen nocy letniej).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973