Data urodzenia:
1884-01-01 Lwów
Data śmierci:
1961-12-08 Rzeszów
aktor, reżyser, dyr. teatru
Był synem Antoniego i Józefy M. Po ukończeniu 6 klas gimn. wstąpił do szkoły dram. we Lwowie, w której był m.in. uczniem R. Żelazowskiego i J. Chmielińskiego. Debiutował w sez. 1906/07 w T. Polskim w Poznaniu, następnie przeniósł się do T. Miejskiego we Lwowie i występował tam w 1909-13. W 1913-15 należał do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie, a w 1915-22 T. Miejskich we Lwowie. W 1920 i 1921 prowadził sezonowy t. letni w Krynicy. W sez. 1922/23 występował w T. Miejskim w Łodzi, w 1924/25 we Lwowie, w 1925/26 w T. Narodowym w Warszawie, w 1926-28 ponownie w T. Miejskich we Lwowie, w 1928-31 w T. Miejskim w Bydgoszczy. W 1931 wrócił do t. lwów. i występował tam do 1941. W 1941 został aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu, z którego uciekł. Po wyzwoleniu w 1945-46 należał do zespołu T. Starego w Krakowie, a w sez. 1946/47 do połączonego zespołu T. Starego i T. im. Słowackiego. W sez. 1947/48 występował w T. Miejskim w Lublinie, w sez. 1948/49 w T. im. Węgierki w Białymstoku, a od 1950 do końca życia w T. im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie, pełniąc tam także funkcje reżysera. 24 III 1956 obchodził w tym teatrze jubileusz pięćdziesięciolecia pracy scen. w roli prof. Orlińskiego (Maturzyści). Miał w swoim repertuarze ok. 1000 ról, od lekkich amantów, jak Gustaw (Śluby panieńskie), poprzez kreacje dram., jak np. Otello (Otello), Horacy (Hamlet), Król (Mazepa), Ksiądz (Klątwa), do komicznych i charakterystycznych, jak np. Kapelan (Damy i huzary), Fujarkiewicz (Dom otwarty), Birbancki (Dożywocie). Z okazji jubileuszu pisano o nim: „Każda z postaci kreowanych przez Michułowicza może służyć jako ilustracja jego aktorstwa wyrażającego prawdę wewnętrzną, pełnego dyskrecji i umiaru, delikatnego w rysunku a jednocześnie realistycznego” (Nowiny Rzeszowskie 1956 nr 72).
.
Ikon.: Fot. w rolach – IS PAN.
aktor, reżyser, dyr. teatru
Był synem Antoniego i Józefy M. Po ukończeniu 6 klas gimn. wstąpił do szkoły dram. we Lwowie, w której był m.in. uczniem R. Żelazowskiego i J. Chmielińskiego. Debiutował w sez. 1906/07 w T. Polskim w Poznaniu, następnie przeniósł się do T. Miejskiego we Lwowie i występował tam w 1909-13. W 1913-15 należał do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie, a w 1915-22 T. Miejskich we Lwowie. W 1920 i 1921 prowadził sezonowy t. letni w Krynicy. W sez. 1922/23 występował w T. Miejskim w Łodzi, w 1924/25 we Lwowie, w 1925/26 w T. Narodowym w Warszawie, w 1926-28 ponownie w T. Miejskich we Lwowie, w 1928-31 w T. Miejskim w Bydgoszczy. W 1931 wrócił do t. lwów. i występował tam do 1941. W 1941 został aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu, z którego uciekł. Po wyzwoleniu w 1945-46 należał do zespołu T. Starego w Krakowie, a w sez. 1946/47 do połączonego zespołu T. Starego i T. im. Słowackiego. W sez. 1947/48 występował w T. Miejskim w Lublinie, w sez. 1948/49 w T. im. Węgierki w Białymstoku, a od 1950 do końca życia w T. im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie, pełniąc tam także funkcje reżysera. 24 III 1956 obchodził w tym teatrze jubileusz pięćdziesięciolecia pracy scen. w roli prof. Orlińskiego (Maturzyści). Miał w swoim repertuarze ok. 1000 ról, od lekkich amantów, jak Gustaw (Śluby panieńskie), poprzez kreacje dram., jak np. Otello (Otello), Horacy (Hamlet), Król (Mazepa), Ksiądz (Klątwa), do komicznych i charakterystycznych, jak np. Kapelan (Damy i huzary), Fujarkiewicz (Dom otwarty), Birbancki (Dożywocie). Z okazji jubileuszu pisano o nim: „Każda z postaci kreowanych przez Michułowicza może służyć jako ilustracja jego aktorstwa wyrażającego prawdę wewnętrzną, pełnego dyskrecji i umiaru, delikatnego w rysunku a jednocześnie realistycznego” (Nowiny Rzeszowskie 1956 nr 72).
.
Ikon.: Fot. w rolach – IS PAN.