Data urodzenia:
data urodzenia: 1881
Data śmierci:
1944-01-20 Warszawa
aktor, śpiewak, reżyser, dyr. teatru;
Debiutował ok. 1900 na prowincji. W 1903 należał do zespołu H. Grabińskiego w Łodzi, 1904-05 do zespołu J. Myszkowskiego, m.in. w Kijowie, 1906-07 do zespołu F. Felińskiego, m.in. w Ciechocinku, 1907-08 do zespołu J. Myszkowskiego, m.in. w Lublinie i Kijowie. W repertuarze dram. grał takie role jak: Staszek (Wesele), Boruta (Zaczarowane koło), śpiewał też w operetkach, a nawet w operach, m.in. takie partie jak: Dr Falke (Zemsta nietoperza), Grześ (Straszny dwór). Na początku 1908 został zaangażowany do zespołu operetki i farsy WTR; pozostał tam aż do 1915. Występował najczęściej w operetkach; śpiewał m.in. partie Agamemnona (Piękna Helena), Barona Krebsa (Ptasznik z Tyrolu), Fipsa (Życie paryskie). W 1915 jako poddany austr. został deportowany w głąb Rosji. Współpracował tam z zespołami pol. w Moskwie i w Petersburgu. Rozpoczął wtedy działalność reżyserską i mimo trudnych warunków wystawił z powodzeniem wiele operetek. W 1918 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Wkrótce został jednym z najwybitniejszych reżyserów operetkowych. Na scenie występował coraz rzadziej. W 1918-19 współpracował z t. Czarny Kot, 1919-20 z t. Qui Pro Quo, od listopada 1921 do lutego 1922 był głównym reżyserem i kierownikiem artyst. t. Nietoperz. Od 1919 reżyserował dorywczo w T. Nowości, w sez. 1922/23 był współdyrektorem tego t., 1924-25 kierownikiem artystycznym, w sez. 1925/26 kierował tu zrzeszeniem artystów, a w lecie 1926 z zespołem tego t. występował w Krakowie. Następnie pracował – przede wszystkim jako reżyser – w T. Polskim w Katowicach (sez. 1926/27), w T. Nowości w Warszawie (sez. 1927/ 28), w T. Znicz w Warszawie (1929), w T. Miejskim w Grudziądzu (sez. 1929/30), ponownie w T. Polskim w Katowicach (1930-32), w warsz. Wielkiej Operetce (sez. 1933/34), w T. Lutnia w Wilnie (sez. 1934/35), w warsz. Operetce na Chłodnej (1935), w T. Miejskim w Bydgoszczy (1937-39), T. Miejskich w Wilnie (lato 1939). Występował w tym czasie w rolach charakterystycznych w operetkach, jak np. Baron des Aubrais (Cnotliwa Zuzanna), Hr. Carnero (Baron cygański). W dorobku reżyserskim D. znajdowało się wiele przedstawień godnych uwagi, m.in. Bajadera (1922), Frasquita (1923), Noc miłości (1930). D. występował też w filmach. W czasie II wojny świat. był reżyserem i aktorem jawnego T. Miasta Warszawy (1940-43).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, śpiewak, reżyser, dyr. teatru;
Debiutował ok. 1900 na prowincji. W 1903 należał do zespołu H. Grabińskiego w Łodzi, 1904-05 do zespołu J. Myszkowskiego, m.in. w Kijowie, 1906-07 do zespołu F. Felińskiego, m.in. w Ciechocinku, 1907-08 do zespołu J. Myszkowskiego, m.in. w Lublinie i Kijowie. W repertuarze dram. grał takie role jak: Staszek (Wesele), Boruta (Zaczarowane koło), śpiewał też w operetkach, a nawet w operach, m.in. takie partie jak: Dr Falke (Zemsta nietoperza), Grześ (Straszny dwór). Na początku 1908 został zaangażowany do zespołu operetki i farsy WTR; pozostał tam aż do 1915. Występował najczęściej w operetkach; śpiewał m.in. partie Agamemnona (Piękna Helena), Barona Krebsa (Ptasznik z Tyrolu), Fipsa (Życie paryskie). W 1915 jako poddany austr. został deportowany w głąb Rosji. Współpracował tam z zespołami pol. w Moskwie i w Petersburgu. Rozpoczął wtedy działalność reżyserską i mimo trudnych warunków wystawił z powodzeniem wiele operetek. W 1918 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Wkrótce został jednym z najwybitniejszych reżyserów operetkowych. Na scenie występował coraz rzadziej. W 1918-19 współpracował z t. Czarny Kot, 1919-20 z t. Qui Pro Quo, od listopada 1921 do lutego 1922 był głównym reżyserem i kierownikiem artyst. t. Nietoperz. Od 1919 reżyserował dorywczo w T. Nowości, w sez. 1922/23 był współdyrektorem tego t., 1924-25 kierownikiem artystycznym, w sez. 1925/26 kierował tu zrzeszeniem artystów, a w lecie 1926 z zespołem tego t. występował w Krakowie. Następnie pracował – przede wszystkim jako reżyser – w T. Polskim w Katowicach (sez. 1926/27), w T. Nowości w Warszawie (sez. 1927/ 28), w T. Znicz w Warszawie (1929), w T. Miejskim w Grudziądzu (sez. 1929/30), ponownie w T. Polskim w Katowicach (1930-32), w warsz. Wielkiej Operetce (sez. 1933/34), w T. Lutnia w Wilnie (sez. 1934/35), w warsz. Operetce na Chłodnej (1935), w T. Miejskim w Bydgoszczy (1937-39), T. Miejskich w Wilnie (lato 1939). Występował w tym czasie w rolach charakterystycznych w operetkach, jak np. Baron des Aubrais (Cnotliwa Zuzanna), Hr. Carnero (Baron cygański). W dorobku reżyserskim D. znajdowało się wiele przedstawień godnych uwagi, m.in. Bajadera (1922), Frasquita (1923), Noc miłości (1930). D. występował też w filmach. W czasie II wojny świat. był reżyserem i aktorem jawnego T. Miasta Warszawy (1940-43).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
