Data urodzenia:
1904-12-08 Warszawa
Data śmierci:
1970-04-15 Morawica k. Kielc
aktorka;
Właściwie Maria Hryniewicz, zamężna Romanowska, pseud. Winklerowa. Była córką aktora i reżysera Piotra Hryniewicza i Heleny z Krogulskich, sekretarki opery warsz., siostrą Reny Hryniewicz, żoną Mieczysława Winklera. Uczęszczała na pensję w Warszawie. Do pracy na scenie przygotowywała się pod kier. swego dziadka W. Krogulskiego oraz H. Leszczyńskiej. Debiutowała 10 VI 1916 w warsz. T. Małym, w sztuce Moje kochanie, ale po kilku występach m.in. w roli Anny (Caryca) podjęła dalszą naukę w Warsz. Szkole Dram., gdzie studiowała do 1918. Od września 1919 do 1921 była zaangażowana w T. im. Słowackiego w Krakowie. Potem występowała w Wilnie, w T. Miejskim w Katowicach (sez. 1922/23), w Warszawie w T. Rozmaitości (sez. 1923/24) i T. Narodowym (sez. 1924/25). W 1926 wyszła za Mieczysława Romanowskiego (pseud. Winkler) i odtąd używała zazwyczaj nazwiska Hryniewicz-Winklerowa. Występowała w T. Miejskich we Lwowie (sez. 1926/27), w Lublinie (sez. 1927/28), w T. Nowości w Warszawie (lato 1928), w Płocku (sez. 1929/30), w warsz. t. Bagatela i Mała Kometa (lato 1931), potem zapewne w Grodnie oraz w T. Popularnym w Łodzi (od 1933 do końca dyrekcji swego męża tj. do 1936), biorąc też udział w objazdach, m.in. 1933 była w Płocku, a 1934 z innym zespołem w Kaliszu. W 1936 występowała w objazdowym T. Ziemi Kielecko-Radomskiej, a od grudnia t.r. do marca 1937 w warsz. T. Rozmaitości. Podczas II wojny świat. prowadziła kawiarnię w Warszawie, a po powstaniu warsz. została wywieziona do Niemiec. Od 1945 do przejścia na emeryturę 1966 związana była z teatrem w Kielcach.
Obdarzona dobrymi warunkami zewnętrznymi, w pocz. okresie grała duże role w dramatach i komediach: Wróżka (Wyzwolenie), Zosia (Dziady), Kora (Noc listopadowa), Klara (Zemsta), Matylda (Wielki człowiek do małych interesów), Marianna (Skąpiec), rola tyt. w Damie kameliowej. Po II wojnie świat., grała role charakterystyczne, m.in. Kasztelanową (Dwie blizny), Bertę (Niemcy), Klementynę (Pierścień wielkiej damy), Panią Hitchock (Taniec czarnego sierżanta). Występowała także w filmach.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktorka;
Właściwie Maria Hryniewicz, zamężna Romanowska, pseud. Winklerowa. Była córką aktora i reżysera Piotra Hryniewicza i Heleny z Krogulskich, sekretarki opery warsz., siostrą Reny Hryniewicz, żoną Mieczysława Winklera. Uczęszczała na pensję w Warszawie. Do pracy na scenie przygotowywała się pod kier. swego dziadka W. Krogulskiego oraz H. Leszczyńskiej. Debiutowała 10 VI 1916 w warsz. T. Małym, w sztuce Moje kochanie, ale po kilku występach m.in. w roli Anny (Caryca) podjęła dalszą naukę w Warsz. Szkole Dram., gdzie studiowała do 1918. Od września 1919 do 1921 była zaangażowana w T. im. Słowackiego w Krakowie. Potem występowała w Wilnie, w T. Miejskim w Katowicach (sez. 1922/23), w Warszawie w T. Rozmaitości (sez. 1923/24) i T. Narodowym (sez. 1924/25). W 1926 wyszła za Mieczysława Romanowskiego (pseud. Winkler) i odtąd używała zazwyczaj nazwiska Hryniewicz-Winklerowa. Występowała w T. Miejskich we Lwowie (sez. 1926/27), w Lublinie (sez. 1927/28), w T. Nowości w Warszawie (lato 1928), w Płocku (sez. 1929/30), w warsz. t. Bagatela i Mała Kometa (lato 1931), potem zapewne w Grodnie oraz w T. Popularnym w Łodzi (od 1933 do końca dyrekcji swego męża tj. do 1936), biorąc też udział w objazdach, m.in. 1933 była w Płocku, a 1934 z innym zespołem w Kaliszu. W 1936 występowała w objazdowym T. Ziemi Kielecko-Radomskiej, a od grudnia t.r. do marca 1937 w warsz. T. Rozmaitości. Podczas II wojny świat. prowadziła kawiarnię w Warszawie, a po powstaniu warsz. została wywieziona do Niemiec. Od 1945 do przejścia na emeryturę 1966 związana była z teatrem w Kielcach.
Obdarzona dobrymi warunkami zewnętrznymi, w pocz. okresie grała duże role w dramatach i komediach: Wróżka (Wyzwolenie), Zosia (Dziady), Kora (Noc listopadowa), Klara (Zemsta), Matylda (Wielki człowiek do małych interesów), Marianna (Skąpiec), rola tyt. w Damie kameliowej. Po II wojnie świat., grała role charakterystyczne, m.in. Kasztelanową (Dwie blizny), Bertę (Niemcy), Klementynę (Pierścień wielkiej damy), Panią Hitchock (Taniec czarnego sierżanta). Występowała także w filmach.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
