aktorka;

Właściwie Maria Dunikowska zamężna Różycka , także Fertner, Ike-DUNIKOWSKA. Córka Józefa D. i Heleny z Baranowskich. Była żoną aktora Antoniego Różyckiego. Ukończyła gimn. w Charkowie, następnie warsz. Szkołę Aplikacyjną. Debiutowała w 1911 w T. Zjedno­czonym w Warszawie i została zaangażowana. W 1912 występowała w T. Małym. Następnie została zaangażowana do t. łódz., w maju 1915 przeniosła się do T. Powszechnego w Warszawie. W 1915 występowała też w t. Bagatela, T. Artystycznym, w sez. 1915/16 w T. Letnim, w 1917 w t. Oaza. W sez. 1919/20 występowała w T. Polskim w Poznaniu, 1920/21 w T. Polskim w Ło­dzi. W tym czasie była już żoną Antoniego Różyckiego i używała nazwiska Dunikowska-Różycka. W 1921-23 występowała w T. Polskim i T. Małym w Warszawie, a 1923-31 w T. Miejskich, głównie w T. Narodowym i Letnim. Dzięki korzystnym warunkom zewnętrznym, wdziękowi i pięknej dykcji z powodzeniem grała takie role jak: Eleonora (Cyd), Amelia (Mazepa), Anna (Warszawianka), Leonia (Dwaj mężowie pani Marty), Lucyna (Miłość czuwa). Wystąpiła w filmie Wyko­lejeni (1913).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973