Data urodzenia:
1907-09-30 Rostów nad Donem
Data śmierci:
1977-11-26 Blachownia k. Częstochowy
śpiewaczka; aktorka;
Właściwie Ludmiła Szretter, zamężna Żołędziowska. Była córką Gustawa Sz., inżyniera, i Olgi z Kałużyńskich. Dzieciństwo spędziła w Moskwie. W 1921 przyjechała z rodziną do Warszawy. W 1926 ukończyła gimn. i od 1928 uczyła się w klasie śpiewu A. Comte-Wilgockiej w warsz. szkole muz., którą ukończyła z wyróżnieniem w 1934. W 1930-31 brała udział w koncertach szkolnych organizowanych przez E. Poredę. Od 1932 występowała jako solistka na koncertach Stow. Miłośników Dawnej Muzyki, w PR, a także w pryw. salonach. Na scenie debiutowała w lecie 1935 w roli Infantki (Przygoda w Grand Hotelu) w warsz. t. Wielka Rewia, nast. grała tam Georgette (Kawiarenka). Od stycznia do maja 1936 występowała w operetce w Bydgoszczy, a od września t.r. do wybuchu wojny w warsz. T. Wielkim, gdzie śpiewała partie sopranowe w operach i operetkach takie, jak: Micaela (Carmen), Siebel (Faust), Ksenia (Borys Godunow), Kupidyri (Orfeusz w piekle) i Jessie (Słońce Meksyku). W pierwszych latach okupacji niem. występowała w jawnych t. w Warszawie: Nowy Miraż, Variete Kometa, Niebieski Motyl, Wesoła Banda. Po powstaniu warsz. została wywieziona do Niemiec. Po wojnie zamieszkała w Łodzi; współpracowała z zespołami objazdowymi i śpiewała na koncertach estradowych. W sez. 1948/49 była solistką Opery Dolnośląskiej we Wrocławiu (m.in. partia Frasquity w Carmen); grała też rolę Margrabiny de Dubonnet (Słomkowy kapelusz) we wrocł. T. Polskim. Od 1949 do przejścia na emeryturę 30 IX 1969 była aktorką T. im. Mickiewicza w Częstochowie (do 1957 pn. T. Dramatyczny); w teatrze tym 12 IV 1965 obchodziła jubileusz trzydziestolecia pracy artystycznej. Była aktorką charakterystyczną, dysponującą bogatą vis comica, którą wykorzystywała swobodnie, ale oszczędnie, obdarzając grane postacie ciepłem i pobłażliwością. W 1951 śpiewała ostatnią swą partię w repertuarze muz., Stellę w „Swobodnym wietrze”. Do najlepszych jej ról dram. należały: Weronika (Porwanie Sabinek), Donna Inez (Zielony Gil), Elmira (Świętoszek), Puchalska (Imieniny pana dyrektora), Kłaczkowska (Romans z wodewilu), Plotkiewiczowa (Szkoła obmowy), Eugenia (Tango), Radczyni (Wesele).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
śpiewaczka; aktorka;
Właściwie Ludmiła Szretter, zamężna Żołędziowska. Była córką Gustawa Sz., inżyniera, i Olgi z Kałużyńskich. Dzieciństwo spędziła w Moskwie. W 1921 przyjechała z rodziną do Warszawy. W 1926 ukończyła gimn. i od 1928 uczyła się w klasie śpiewu A. Comte-Wilgockiej w warsz. szkole muz., którą ukończyła z wyróżnieniem w 1934. W 1930-31 brała udział w koncertach szkolnych organizowanych przez E. Poredę. Od 1932 występowała jako solistka na koncertach Stow. Miłośników Dawnej Muzyki, w PR, a także w pryw. salonach. Na scenie debiutowała w lecie 1935 w roli Infantki (Przygoda w Grand Hotelu) w warsz. t. Wielka Rewia, nast. grała tam Georgette (Kawiarenka). Od stycznia do maja 1936 występowała w operetce w Bydgoszczy, a od września t.r. do wybuchu wojny w warsz. T. Wielkim, gdzie śpiewała partie sopranowe w operach i operetkach takie, jak: Micaela (Carmen), Siebel (Faust), Ksenia (Borys Godunow), Kupidyri (Orfeusz w piekle) i Jessie (Słońce Meksyku). W pierwszych latach okupacji niem. występowała w jawnych t. w Warszawie: Nowy Miraż, Variete Kometa, Niebieski Motyl, Wesoła Banda. Po powstaniu warsz. została wywieziona do Niemiec. Po wojnie zamieszkała w Łodzi; współpracowała z zespołami objazdowymi i śpiewała na koncertach estradowych. W sez. 1948/49 była solistką Opery Dolnośląskiej we Wrocławiu (m.in. partia Frasquity w Carmen); grała też rolę Margrabiny de Dubonnet (Słomkowy kapelusz) we wrocł. T. Polskim. Od 1949 do przejścia na emeryturę 30 IX 1969 była aktorką T. im. Mickiewicza w Częstochowie (do 1957 pn. T. Dramatyczny); w teatrze tym 12 IV 1965 obchodziła jubileusz trzydziestolecia pracy artystycznej. Była aktorką charakterystyczną, dysponującą bogatą vis comica, którą wykorzystywała swobodnie, ale oszczędnie, obdarzając grane postacie ciepłem i pobłażliwością. W 1951 śpiewała ostatnią swą partię w repertuarze muz., Stellę w „Swobodnym wietrze”. Do najlepszych jej ról dram. należały: Weronika (Porwanie Sabinek), Donna Inez (Zielony Gil), Elmira (Świętoszek), Puchalska (Imieniny pana dyrektora), Kłaczkowska (Romans z wodewilu), Plotkiewiczowa (Szkoła obmowy), Eugenia (Tango), Radczyni (Wesele).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
