aktor;

Właściwie Alfred Radwan-Łodziński. Był synem Leona Radwan-Łodzińskiego i Marii z Lipińskich, bratem aktorki Heleny Radwan – Łodzińskiej. Po ukończeniu szkoły średniej w Wilnie, 1921-23 uczęszczał do miejscowej Szkoły Dram. oraz występował w wil. T. Polskim (pod nazwi­skiem Łodziński). Jedną z pierwszych jego ról był Stroński (Młody las). Po przeniesieniu się do Po­znania kontynuował naukę aktorstwa, a także wy­stępował tu w teatrze wojskowym i T. Polskim (1923-24). Od grudnia 1924 do końca sez. 1926/27 grał w T. Miejskim w Toruniu (w sez. 1925/26 – gł. na scenie filii Zjednoczonych T. Pomorskich w Grudziądzu). Jego role z tego okresu, to m.in. b. krytycznie przyjęty Zbigniew (Mazepa), Nowowiej­ski (Hajduczek), tyt. w Szpiegu, Lucjan Fleuriot (Pani X). Od sez. 1927/28 występował w T. Miejskim w Lublinie, w maju 1928 wziął udział w przedstawieniu Golema w Cyrku warsz.; w trakcie sez. 1928/29 opuścił Lublin i przeniósł się do teatru w Wilnie. W sez. 1929/30 grał w Płocku w zespole K. Wojciechowskiego, 1930-32 w Grodnie, 1932-36 w T. na Pohulance w Wilnie, w sez. 1936/37 ponownie w Grodnie, 1937/38 znów w Toruniu i z zespołem T. Ziemi Pomorskiej gościnnie m.in. w Gdańsku (1937) i w T. Zdrojowym w Ciechocinku (1938). Ważniejsze role z sez. toruńskiego to w opinii recenzentów doskonale grany Chopin (Lato w Nohant), Douglas (Maria Stuart J. Słowackiego), oraz wiele postaci w komediach i farsach, np. Pan-taleon (Gęsi i gąski), Kręcki (On i jego sobowtór), Ryszard (Panna Coctail), Robert (Raz się tylko żyje). Używał w tym czasie przeważnie podwójnego nazwiska: Radwan-Łodziński. Od sez. 1938/39 występował w T. na Pohulance w Wilnie, potem tamże w Polskim T. Dramatycznym (sez. 1940/41 i 1944/45); odtąd już pod nazwiskiem Łodziński. Jego wil. rolę w sztuce Niepotrzebny człowiek wspo­minał z dużym uznaniem L. Sempoliński. Ponadto grał Oktawiusza (Azais), Malvolia (Wieczór Trzech Króli), Alfreda Doolittle’a (Pygmalion). W końcu kwietnia 1945 wraz z zespołem wil. przybył do Torunia, gdzie wkrótce na scenie T. Ziemi Pomor­skiej powtórzył jedną ze swych wil. ról: Rotmistrza (Damy i huzary). Jeszcze w tym samym roku, je­sienią znalazł się na scenie T. Kameralnego TUR w Krakowie i zagrał Chopina w Lecie w Nohant. W grudniu 1945 zaangażowany do zespołu T. Miej­skiego we Wrocławiu, 6 I 1946 wziął udział w przedstawieniu inaug. jako Radost (Śluby panień­skie); w zespole wrocł. pozostał do końca sez. 1945/46. W lecie 1946 wraz z grupą aktorów prze­niósł się do T. Polskiego w Szczecinie. Od sez. 1947/48 grał stale na scenach warsz.: pocz. w Miej­skich T. Dramatycznych, potem w T. Rozmaitości, Klasycznym i Nowym, w sez. 1949/50 w T. Po­wszechnym. W 1950-60 był aktorem T. Polskiego, w sez. 1961/62 – T. Współczesnego, 1962-70 – T. Klasycznego. Niekiedy występował gościnnie na innych scenach warsz. np. w Operetce (1956) w roli Ludwika XI (Król włóczęgów), w T. Współ­czesnym (1966) w roli Doktora Lucasa (Dochodze­nie). Ważniejsze role z okresu powojennego: Karol (Głupi Jakub), Wistowski (Grube ryby), Wurm (In­tryga i miłość), Lisiecki (Lalka), Ksiński (Horsztyński), Flake (Kariera Artura Ui), Żeleznow (Wassa Żeleznowa). Występował też w filmach, m.in Celuloza (1954), Dzięcioł (1971)

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994