śpiewak.

W 1931 ukończył warsz. konserwa­torium. W kwietniu tego roku wyróżniwszy się na kon­kursie śpiewaczym wyjechał na dalsze studia wokalne do Berlina; dał tam także szereg koncertów. W 1934 z inicjatywy J. Korolewicz-Waydowej został zaanga­żowany do zespołu opery warszawskiej. Początkowo śpiewał mniejsze partie, głównie w operetkach, np. Hrabia Luksemburg, Domek trzech dziewcząt, Rose Marie, potem w operach: 23 X 1937 Tomira (Legenda Bałtyku), potem Janusza (Halka), Walentego (Faust), Herolda (Lohengrin), Stanisława (Verbum nobile). W T. Wielkim w Warszawie śpiewał do wybuchu II wojny światowej. W 1945 został zaangażowany do opery pozn., gdzie śpiewał dramatyczne partie: Marcina (Verbum nobile), Kostryna (Goplana), Amonatra (Aida), Figara (Cyrulik sewilski), Tonia (Pajace), Scarpii (Tosca), Sebastiana (Niziny). Duży wolumen głosu i rozpiętość skali pozwalały mu podejmować najtrud­niejsze zadania w repertuarze barytonowym. 4 i 5 IV 1946 śpiewał gościnnie partię Figara (Cyrulik sewilski) w Warszawie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973