śpiewak;

Pseud. Vladimiro Kasmar. Był synem Michała K., urzędnika, i Józefiny z Reinischów, pianistki. Ukończył gimn. oraz wydział prawa uniw. we Lwowie. W 1913-14 uczył się śpiewu w Me­diolanie u M. Roussela. Podczas I wojny świat. służył w wojsku austr., a po zwolnieniu pracował jako urzęd­nik we Lwowie i uczył się śpiewu u Z. Kozłowskiej i A. Dianniego. W 1919-20 występował w t. lwowskim. Potem kontynuował studia śpiewacze w Mediolanie u G. Laury. W sez. 1923/24 występował w Rzymie (pod pseud. Vladimiro Kasmar, którego używał stale za granicą), w sez. 1924/25 w Teatro alla Scala w Mediola­nie. Później śpiewał na wielu scenach włoskich, m.in. w Mantui, Parmie, Trieście, Bari, Florencji, Wenecji, Bolonii. Gościnnie występował też na scenach Szwaj­carii, Austrii, Niemiec, Jugosławii, Rumunii, Czecho­słowacji. Często przyjeżdżał na występy do Polski, m.in. do Lwowa (1927, 1928, 1929) i Warszawy (1927, 1928, 1929, 1930, 1932). W sez. 1938/39 był zaangażowany w T. Wielkim we Lwowie i wykładał w tamtejszym konserwatorium. W 1939-41 i 1944-46 był profesorem szkół muz. we Lwowie, od 1946 do końca życia profe­sorem i dziekanem Państwowej Wyższej Szkoły Mu­zycznej w Krakowie; położył duże zasługi jako pedagog. Ostatni raz wystąpił gościnnie w Operze pozn. w 1947 w roli Mefista (Faust). Śpiewał partie basowe i baryto­nowe, m.in. takie jak: Wotan (Walkiria), Kardynał Brogni (Żydówka), Arcykapłan (Aida), Borys (Borys Godunow), Miracolo (Opowieści Hoffmanna), Stolnik (Halka), Zbigniew (Straszny dwór). Przez całe życie często występował na koncertach i w radiu, nagrał wiele płyt. Przez pewien czas był recenzentem muz. w lwow. „Dzienniku Ludowym”. Żoną jego była Anna z Przy­byłowiczów.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973