Data urodzenia:
1904-03-04 Łódź
Data śmierci:
1973-12-28 Łódź
aktorka, śpiewaczka, kierownik artyst. teatru;
Właściwie Leokadia Jurdzińska, zamężna Urbańska. Była córką Telesfora J., organisty, i Antoniny Izabeli z Bergerów, żoną Romana Urbańskiego. Ukończyła seminarium nauczycielskie w Zgierzu, nast. uczyła się śpiewu (u B. Oleckiej) i gry aktorskiej (u K. Tatarkiewicza) w Łodzi. W 1926 śpiewała partię Zofii (Halka) w przedstawieniu zorganizowanym przez Łódz. Tow. Operowe. W 1927 zdała egzamin eksternistyczny ZASP-u i została zaangażowana do T. Popularnego w Łodzi. Na sez. 1929/30 przeniosła się do T. Miejskiego w Toruniu, gdzie występowała w operetkach. Później, wg własnej relacji, należała do zespołu T. Miejskich w Łodzi. W 1933-35, bez stałego engagement, występowała m.in. w Lublinie i Bydgoszczy. W 1935-36 należała znów do zespołu T. Popularnego w Łodzi, w sez. 1937/38 do zespołu T. Miejskiego w Częstochowie, a 1938/39 występowała w T. Miejskich w Łodzi. Po wybuchu II wojny świat., została wysiedlona do Generalnej Gub., gdzie utrzymywała się z handlu lekami. W lutym 1945 wróciła do Łodzi i brała udział w pierwszych przedstawieniach w sali T. Powszechnego. W 1946 występowała w T. Polskim w Szczecinie, a od listopada 1946 do marca 1947 była kier. artyst. T. Miejskiego w Słupsku. Potem wróciła do Łodzi i przez kilka miesięcy pracowała tam w Woj. T. Objazdowym, a później jako instruktor teatr. i referent artyst. w związkach zawodowych. W 1950-52 występowała w T. Ziemi Opolskiej w Opolu, a od 1953 aż do przejścia na emeryturę (1 XII 1970) w T. Ziemi Łódzkiej. W teatrze tym 16 VI 1962 obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia pracy artyst., wystąpiła w roli Zawalskiej (Kocha, lubi, szanuje). Pełniła funkcję I sekretarza PZPR w T. Ziemi Łódzkiej. W okresie międzywojennym śpiewała min, partie tyt. w operetkach Krysia leśniczanka, Gri-Gri, występowała też w wodewilach (np. Skalmierzanki) oraz w komediach muz. (np. Rozkoszna dziewczyna). W rec. podkreślano wówczas jej miły, dobrze wyszkolony głos oraz wdzięk i temperament. Po wojnie grała w repertuarze komediowym i dram. role charakterystyczne, takie jak: Aniela (Damy i huzary), Pani de Sotenville (Grzegorz Dyndała), Żona (Ich czworo), Fiokła (Ożenek), Katarzyna (Głupi Jakub), Żegocina (Pan Damazy), Dulska (Moralność pani Dulskiej), Stepanida (Mieszczanie).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktorka, śpiewaczka, kierownik artyst. teatru;
Właściwie Leokadia Jurdzińska, zamężna Urbańska. Była córką Telesfora J., organisty, i Antoniny Izabeli z Bergerów, żoną Romana Urbańskiego. Ukończyła seminarium nauczycielskie w Zgierzu, nast. uczyła się śpiewu (u B. Oleckiej) i gry aktorskiej (u K. Tatarkiewicza) w Łodzi. W 1926 śpiewała partię Zofii (Halka) w przedstawieniu zorganizowanym przez Łódz. Tow. Operowe. W 1927 zdała egzamin eksternistyczny ZASP-u i została zaangażowana do T. Popularnego w Łodzi. Na sez. 1929/30 przeniosła się do T. Miejskiego w Toruniu, gdzie występowała w operetkach. Później, wg własnej relacji, należała do zespołu T. Miejskich w Łodzi. W 1933-35, bez stałego engagement, występowała m.in. w Lublinie i Bydgoszczy. W 1935-36 należała znów do zespołu T. Popularnego w Łodzi, w sez. 1937/38 do zespołu T. Miejskiego w Częstochowie, a 1938/39 występowała w T. Miejskich w Łodzi. Po wybuchu II wojny świat., została wysiedlona do Generalnej Gub., gdzie utrzymywała się z handlu lekami. W lutym 1945 wróciła do Łodzi i brała udział w pierwszych przedstawieniach w sali T. Powszechnego. W 1946 występowała w T. Polskim w Szczecinie, a od listopada 1946 do marca 1947 była kier. artyst. T. Miejskiego w Słupsku. Potem wróciła do Łodzi i przez kilka miesięcy pracowała tam w Woj. T. Objazdowym, a później jako instruktor teatr. i referent artyst. w związkach zawodowych. W 1950-52 występowała w T. Ziemi Opolskiej w Opolu, a od 1953 aż do przejścia na emeryturę (1 XII 1970) w T. Ziemi Łódzkiej. W teatrze tym 16 VI 1962 obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia pracy artyst., wystąpiła w roli Zawalskiej (Kocha, lubi, szanuje). Pełniła funkcję I sekretarza PZPR w T. Ziemi Łódzkiej. W okresie międzywojennym śpiewała min, partie tyt. w operetkach Krysia leśniczanka, Gri-Gri, występowała też w wodewilach (np. Skalmierzanki) oraz w komediach muz. (np. Rozkoszna dziewczyna). W rec. podkreślano wówczas jej miły, dobrze wyszkolony głos oraz wdzięk i temperament. Po wojnie grała w repertuarze komediowym i dram. role charakterystyczne, takie jak: Aniela (Damy i huzary), Pani de Sotenville (Grzegorz Dyndała), Żona (Ich czworo), Fiokła (Ożenek), Katarzyna (Głupi Jakub), Żegocina (Pan Damazy), Dulska (Moralność pani Dulskiej), Stepanida (Mieszczanie).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994