Data urodzenia:
1890-06-15 Warszawa
Data śmierci:
1964-04-25 Warszawa
aktorka;
Właściwie Janina Kazimiera Macherska , z Grudowskich. Była córką Antoniego Grudowskiego i Eugenii z Arciszewskich, żoną Włodzimierza Macherskiego. Do 1919 używała na scenie nazwiska panieńskiego. W 1913 ukończyła z odznaczeniem Klasę Dramatyczną przy Warsz. Tow. Muzycznym. W grudniu 1913 debiutowała w T. Nowoczesnym w Warszawie. W 1915 wyjechała z rodziną do Rosji. Po powrocie do Warszawy w 1919 zaczęła występować w t. Qui Pro Quo. 25 IX 1919 w Warszawie wyszła za mąż za aktora Włodzimierza Macherskiego i od tego czasu używała jego nazwiska. Występowała najpierw w kabaretach i t. rewiowych w Warszawie: w 1920-21 w t. Qui Pro Quo, w sez. 1921/22 w t. Nietoperz, w 1922-24 w t. Qui Pro Quo, w 1924 w t. Stańczyk, w sez. 1924/25 w t. Qui Pro Quo, w 1925-27 w t. Perskie Oko, w 1927 w t. Karuzela, w 1928 ponownie w t. Qui Pro Quo. Jesienią 1922 grała również w T. Komedia. Od 1928 zaczęła występować na scenach dram.; w 1928-31 grała w T. Polskim i T. Małym w Warszawie, w sez. 1931/32 w T. Miejskim w Łodzi, w 1932-39 ponownie w Warszawie, najpierw w T. Miejskich, potem na scenach TKKT, gł. w T. Narodowym, T. Letnim i T. Nowym. Brała udział w przedstawieniach Warsztatu Teatralnego PIST: w Żabusi (marzec 1938) i Kobiecie o małym sercu (czerwiec 1939). W czasie okupacji niem. podczas II wojny świat. pracowała jako kelnerka w kawiarni „Sztuka” w Warszawie, potem w restauracji w Konstancinie. W 1945 występowała w T. Wojska Polskiego w Lublinie, w 1946-49 w T. Wojska Polskiego w Łodzi. Od 1949 przeszła do T. Polskiego w Warszawie i w zespole tego t. pozostała do zgonu. 9 IX 1954 obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia pracy scenicznej. W ostatnich latach życia brała czynny udział w pracach SPATiF; była członkiem Zarządu Gł., zajmowała się sprawami samopomocy koleżeńskiej, opiekowała się Schroniskiem Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Była wykładowcą w PWST w Warszawie. Grała wiele ról komediowych i charakterystycznych. Wg J. Macierakowskiego „Przy zdecydowanej charakterystyczności w rysowaniu postaci odznaczała się dużym poczuciem humoru i umiejętnością podawania scenicznego dowcipu”. Ważniejsze role: Maria (Wieczór Trzech Króli), Wicherkowska (Dom otwarty), Natalia (Gęsi i gąski), Aktorka (Rozum i głupstwo), Betsaba (Bunt Absaloma), Maryna i Marysia (Wesele), Podstolina (Zemsta), Pani Chybka (Wesołe kumoszki z Windsoru), Pani Dobrójska (Śluby panieńskie). Kasztelanowa Gnojeóska (Polacy nie gęsi), Sabina (Wysoka ściana), Łechcińska (Rozbitki), Pani Cini (Tak jest, jak się państwu zdaje). Grała w pol. filmach; m.in. Papa się żeni (1936), Sygnały (1938), Awantura o Basię (1959)
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktorka;
Właściwie Janina Kazimiera Macherska , z Grudowskich. Była córką Antoniego Grudowskiego i Eugenii z Arciszewskich, żoną Włodzimierza Macherskiego. Do 1919 używała na scenie nazwiska panieńskiego. W 1913 ukończyła z odznaczeniem Klasę Dramatyczną przy Warsz. Tow. Muzycznym. W grudniu 1913 debiutowała w T. Nowoczesnym w Warszawie. W 1915 wyjechała z rodziną do Rosji. Po powrocie do Warszawy w 1919 zaczęła występować w t. Qui Pro Quo. 25 IX 1919 w Warszawie wyszła za mąż za aktora Włodzimierza Macherskiego i od tego czasu używała jego nazwiska. Występowała najpierw w kabaretach i t. rewiowych w Warszawie: w 1920-21 w t. Qui Pro Quo, w sez. 1921/22 w t. Nietoperz, w 1922-24 w t. Qui Pro Quo, w 1924 w t. Stańczyk, w sez. 1924/25 w t. Qui Pro Quo, w 1925-27 w t. Perskie Oko, w 1927 w t. Karuzela, w 1928 ponownie w t. Qui Pro Quo. Jesienią 1922 grała również w T. Komedia. Od 1928 zaczęła występować na scenach dram.; w 1928-31 grała w T. Polskim i T. Małym w Warszawie, w sez. 1931/32 w T. Miejskim w Łodzi, w 1932-39 ponownie w Warszawie, najpierw w T. Miejskich, potem na scenach TKKT, gł. w T. Narodowym, T. Letnim i T. Nowym. Brała udział w przedstawieniach Warsztatu Teatralnego PIST: w Żabusi (marzec 1938) i Kobiecie o małym sercu (czerwiec 1939). W czasie okupacji niem. podczas II wojny świat. pracowała jako kelnerka w kawiarni „Sztuka” w Warszawie, potem w restauracji w Konstancinie. W 1945 występowała w T. Wojska Polskiego w Lublinie, w 1946-49 w T. Wojska Polskiego w Łodzi. Od 1949 przeszła do T. Polskiego w Warszawie i w zespole tego t. pozostała do zgonu. 9 IX 1954 obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia pracy scenicznej. W ostatnich latach życia brała czynny udział w pracach SPATiF; była członkiem Zarządu Gł., zajmowała się sprawami samopomocy koleżeńskiej, opiekowała się Schroniskiem Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Była wykładowcą w PWST w Warszawie. Grała wiele ról komediowych i charakterystycznych. Wg J. Macierakowskiego „Przy zdecydowanej charakterystyczności w rysowaniu postaci odznaczała się dużym poczuciem humoru i umiejętnością podawania scenicznego dowcipu”. Ważniejsze role: Maria (Wieczór Trzech Króli), Wicherkowska (Dom otwarty), Natalia (Gęsi i gąski), Aktorka (Rozum i głupstwo), Betsaba (Bunt Absaloma), Maryna i Marysia (Wesele), Podstolina (Zemsta), Pani Chybka (Wesołe kumoszki z Windsoru), Pani Dobrójska (Śluby panieńskie). Kasztelanowa Gnojeóska (Polacy nie gęsi), Sabina (Wysoka ściana), Łechcińska (Rozbitki), Pani Cini (Tak jest, jak się państwu zdaje). Grała w pol. filmach; m.in. Papa się żeni (1936), Sygnały (1938), Awantura o Basię (1959)
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
