Data urodzenia:
1895-04-02 Tarnów
Data śmierci:
1962-10-10 Kraków
śpiewaczka;
Właściwie Dominika Jakubowska, zamężna Płońska. Była córką lekarza Saturnina J. i Anny z Fiłatów, żoną śpiewaka i aktora Edmunda Płońskiego. Śpiewu uczyła się u I. Warmutha, potem u S. Beliny-Skupiewskiego i H. Zboińskiej-Ruszkowskiej. Debiutowała w 1919 w partii Racheli („Żydówka”) w przedstawieniu Krak. Tow. Operowego. W Krakowie śpiewała też na koncertach. W 1922-26 była zaangażowana w T. Wielkim w Poznaniu. 17 VII 1925 wystąpiła gościnnie w Krakowie w partii tyt. w „Tosce”. 13 VI 1926 w Krakowie wyszła za mąż za śpiewaka Edmunda Płońskiego, ale na scenie nadal używała nazwiska Jakubowska. W sez. 1926/27 była zaangażowana w T. Miejskich we Lwowie. W późniejszych latach nie miała stałego engagement, występowała jednak gościnnie, a także śpiewała na estradzie, m.in. we Lwowie, w Warszawie (gdzie mieszkała od 1935) oraz w Katowicach, Krakowie, Wilnie i Berlinie. Podczas II wojny świat. jako łączniczka AK była więziona przez Gestapo. Po wojnie na scenę nie wróciła, pracowała jako urzędniczka w Krakowie. Śpiewała partie sopranowe, takie jak: Santuzza (Rycerskość wieśniacza), Halka (Halka), Aldona (Konrad Wallenrod), Brunhilda (Walkiria), Elza (Lohengrin), Elżbieta (Tannhauser), Milada (Dalibor).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
śpiewaczka;
Właściwie Dominika Jakubowska, zamężna Płońska. Była córką lekarza Saturnina J. i Anny z Fiłatów, żoną śpiewaka i aktora Edmunda Płońskiego. Śpiewu uczyła się u I. Warmutha, potem u S. Beliny-Skupiewskiego i H. Zboińskiej-Ruszkowskiej. Debiutowała w 1919 w partii Racheli („Żydówka”) w przedstawieniu Krak. Tow. Operowego. W Krakowie śpiewała też na koncertach. W 1922-26 była zaangażowana w T. Wielkim w Poznaniu. 17 VII 1925 wystąpiła gościnnie w Krakowie w partii tyt. w „Tosce”. 13 VI 1926 w Krakowie wyszła za mąż za śpiewaka Edmunda Płońskiego, ale na scenie nadal używała nazwiska Jakubowska. W sez. 1926/27 była zaangażowana w T. Miejskich we Lwowie. W późniejszych latach nie miała stałego engagement, występowała jednak gościnnie, a także śpiewała na estradzie, m.in. we Lwowie, w Warszawie (gdzie mieszkała od 1935) oraz w Katowicach, Krakowie, Wilnie i Berlinie. Podczas II wojny świat. jako łączniczka AK była więziona przez Gestapo. Po wojnie na scenę nie wróciła, pracowała jako urzędniczka w Krakowie. Śpiewała partie sopranowe, takie jak: Santuzza (Rycerskość wieśniacza), Halka (Halka), Aldona (Konrad Wallenrod), Brunhilda (Walkiria), Elza (Lohengrin), Elżbieta (Tannhauser), Milada (Dalibor).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973