aktor, reżyser, dyr. teatru;

Właściwie Piotr Paweł Hryniewicz. Był synem Wincentego i Bronisławy z Donejów. Bratem aktora Stanisława Orlika, ojcem aktorki i tancerki Reny H. i aktorki Marii Winkler. Uczęszczał do gimn. w Warszawie. W 1895-96 był uczniem W. Rapackiego i W. Szyma­nowskiego w Klasie Dykcji i Deklamacji przy Warsz. Tow. Muzycznym. 30 V 1896 debiutował w prologu Wyprawa na Olimp w warsz. t. ogr. Wodewil. W 1896 występował w zespole M. Rejterowicza w Radomiu, w 1897 u M. Członkowskiego w Petersburgu, w sez. 1897/98 w T. Polskim w Poznaniu. 9 VII 1898 debiu­tował w WTR w roli Józefa (Bzy kwitną) i od sierpnia został zaangażowany na stałe do zespołu dramatu. Na scenie warsz. grał do końca I wojny światowej. W 1919 występował gościnnie w T. Dramatycznym w Warszawie. W 1920-23 był wicedyrektorem i reżyserem T. Narodowego w Toruniu. Reżyserował tam m.in. Śluby panieńskie, Pana Geldhaba, Obronę Częstochowy. 7 XII 1921 obchodził w Toruniu jubileusz dwudziestopięciolecia pracy grając rolę Kordeckiego (Obrona Częstochowy). W sez. 1923/24 był kierowni­kiem artyst. t. w Grudziądzu. W 1924 brał udział w ob­jeździe zorganizowanym przez K. Adwentowicza, w 1924-1926 występował w warsz. T. Odrodzonym (przez pewien czas był także jego kierownikiem artyst.). Od 1927 do końca życia występował w T. Miejskich w Warszawie, głównie w T. Narodowym, niekiedy w T. Letnim i T. Wielkim, a dorywczo także w T. Polskim. Wysoki i szczupły, wg W. Rapackiego odznaczał się poprawną dykcją i uzdolnieniem do ról charaktery­stycznych amantów. Ceniony był też jako rezoner w sztukach kostiumowych. Największy sukces odniósł grając Natana („Sędziowie”). Inne ważniejsze role: Zbig­niew (Mazepa), Horacy (Hamlet), Wysocki (Noc listo­padowa), Ksiądz Piotr (Dziady), Stockman (Wróg ludu), Doktór (W małym domku), Radost (Śluby pa­nieńskie). Ożeniony był z córką Władysława Krogulskiego, Heleną.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973