aktorka;

Właściwie Halina  Janina Kamińska  1v. Kempa 2v. Annesky . Córka Władysława  i Antoniny z Markowskich. Żona aktora Józefa Kempy. Dorastała w środowisku artystycznym. Ojciec był suflerem w Teatrze Wielkim w Warszawie, oraz organistą w warszawskich parafiach i dyrygentem koncertów. W latach gimnazjalnych uczęszczała na zajęcia w szkole baletowej przy T. Wielkim, a w latach 1924-27 kształciła się na oddziale dramatycznym przy
warszawskim Konserwatorium Muzycznym. Na sez. 1927/28 została zaangażowana do T. Narodowego. Jej pierwsze role to Dziecko trzecie i Sowietnikówna (Dziady Mickiewicza), a w T. Letnim np. Victoria (Szkoła wdzięku). W sez. 1928/29 występowała w T. Miejskich we Lwowie, m.in. jako Józio (Dziady), Hesia (Moralność pani Dulskiej).W l. 1929-32 była aktorką T. Miejskich w Wilnie, jedną z wyróżniających się w zespole A. Zelwerowicza. Grała dużo, w różnorodnym repertuarze, często były to główne role, m.in.: Lulu (Wesoła spółka), Daisy (Szalona okazja), Mary (Teatr wiecznej wojny), Viola (Wieczór Trzech Króli), Consuela (Ten, którego biją po twarzy), Jadzia (Ich synowa), Cesia (W sieci), Ewa (R.H. Inżynier), Puk (Sen nocy letniej), Szlojleme (Mirla Efros), Pfefer (Młody las), Helenka (Pan Jowialski), Marychna (Sztuba). Na sez. 1932/33 wróciła do Warszawy, zaangażowała się do T. Artystów i w październiku 1932 zagrała Zosię (Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale). W maju 1933 wystąpiła w t. Morskie Oko w roli Beatryce, w reżyserowanej przez L. Schillera operetce Boccacio, a w lipcu i sierpniu t. r. w Wilnie, jako Jill (Jim i Jill) oraz w sztuce Co on robi w nocy. W sez. 1933/34 grała ponownie we Lwowie, m.in. Izabelę (Moja siostra i ja), Kaczulską (Rodzina), Klarcię (Gospoda „Pod Białym Koniem”), Edelgardę (Dziewczęta w mundurkach), Marysię (Podróż po Warszawie). W lipcu 1934 z t. lwow. gościła w Krakowie i na scenie T. im. Słowackiego wystąpiła w rolach Felci (Królowa przedmieścia) oraz Ludwiki (Towariszcz). Później wróciła do Warszawy. W sez. 1934/35 grała w T. Narodowym Dziewczynę (Dziady), a w T. Aktora Anielę (Chory z urojenia) i z tym przedstawieniem latem 1935 wyjeżdżała na występy gościnne do Krakowa, Poznania i Łodzi. W sez. 1936/37 w T. Ateneum grała rolę Mony (Woźny i minister), a latem 1937 z tym przedstawieniem brała znów udział w objeździe miast polskich. W 1937 zagrała w pol. filmach: Płomienne serca i Książątko. Później zmieniła emploi i występowała jako aktorka i piosenkarka rewiowa. W sez.1937/38 i 1938/39 należała do stałego zespołu t. Małe Qui-Pro-Quo, była tu jedną z gwiazd wielu rewii. W lutym 1938 wzięła udział w Warsztacie Teatr. PIST-u: grała Dorotkę (Szkoda wąsów) na scenie T. Narodowego. W czasie okupacji niem. mieszkała nadal w Warszawie, pracowała jako kelnerka w kawiarni aktorskiej „Znachor”, kilkakrotnie wystąpiła w t. jawnych, np. w czerwcu i lipcu 1943 w t. Miniatury, we wrześniu t. r. w T. Komedia jako Emma (Matura, wzn. w lipcu 1944). W styczniu 1941 w Starym T. w Krakowie wzięła udział w programie Zaczynamy sezon, inaugurującym cykl imprez w ramach działalności RGO, z grupą artystów warsz. wystąpiła w marcu 1944 w krak. T. Powszechnym. Po upadku powstania warsz., znalazła się znów w Krakowie. Postanowiła emigrować i po krótkim pobycie w obozie przejściowym w Niemczech, wyjechała do Włoch, skąd po zamążpójściu wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Na emigracji zajmowała się z powodzeniem rzeźbą i malarstwem, miała kilka wystaw, a jej biogram znalazł się w internetowym leksykonie Ask/Art. The Artist Bluebook. Po śmierci męża swój majątek zapisała w testamencie Fundacji Stow. Pol. Artystów Muzyków oraz na rzecz Domu Artysty Weterana Scen Pol. w Skolimowie k. Warszawy.

Źródło : Almanach Scen Polskich 2003/2004