Data urodzenia:
1883-04-14 Warszawa
Data śmierci:
1974-02-17 Warszawa
tancerka;
Właściwie Waleria Gnatowska 1v. Piotrowska, 2v. Suzin. Była córką Stanisława G. i Agnieszki z Kowalskich. W 1899 ukończyła warsz. szkołę baletową i została zaangażowana do zespołu baletu WTR; od 10 II 1901 mianowana koryfejką, ok. 1905 drugą solistką. Z ważniejszych partii w 1905 tańczyła Lalkę Hiszpankę (Wieszczka lalek), w 1908 Aurorę (Przebudzenie się Flory) i Akteę (Eunice). Dnia 9 VI 1910 debiutowała bez powodzenia jako aktorka w roli Kamili (Żołnierz królowej Madagaskaru) na scenie T. Nowego. Na pocz. 1911 została zaangażowana do Ballets Russes S. Diagilewa. W 1912-22 była ponownie solistką baletu w Warszawie i występowała zarówno na scenie T. Wielkiego, jak i w wielu operetkach w T. Nowości. Należała wtedy do najbardziej cenionych tancerek, miała tytuł primabaleriny; chwalono jej „niezwykłą lekkość i temperament oraz ujmujące warunki sceniczne i wdzięk wrodzony” (J. Czempiński). T. Wysocka przytoczyła recenzję z prem. Szeherezady (10 III 1913; G. tańczyła partię Zobeidy), w której sprawozdawca „Kuriera Porannego” nazwał ją „bohaterką wieczoru”, „która w tańcach i grze mimicznej rozwinęła plastykę, bogatą technikę i wytworność”. Występowała także w warsz. kabaretach: Dolina Szwajcarska (1916), Sfinks (1919), Miraż (1921), gościnnie w T. Wielkim w Poznaniu (6 X 1920 w Żarcie Amora, jesienią 1921 m.in. jako Swanilda w Coppelii) oraz np. w Niemczech (1917, 1918), Francji (1919), Anglii (1920). Po ślubie, w 1922 wycofała się ze sceny. Na liście ZASP-u w 1923 była zarejestrowana jako „tancerka pozafilialna”. Była uzdolnioną tancerką. Najlepiej czuła się w rolach stwarzających możliwości popisu aktorsko-tanecznego. Tańczyła m.in. Teresę (Postój kawalerii), Sylwię (Sylwia), Kleopatrę (Noc Walpurgi), Imos (Hellada i Polonia), Księżniczkę (Kleopatra). Po 1945 (jeszcze w 1951) udzielała pryw. lekcji tańca. W 1915 wystąpiła w pol. filmie Żona.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
tancerka;
Właściwie Waleria Gnatowska 1v. Piotrowska, 2v. Suzin. Była córką Stanisława G. i Agnieszki z Kowalskich. W 1899 ukończyła warsz. szkołę baletową i została zaangażowana do zespołu baletu WTR; od 10 II 1901 mianowana koryfejką, ok. 1905 drugą solistką. Z ważniejszych partii w 1905 tańczyła Lalkę Hiszpankę (Wieszczka lalek), w 1908 Aurorę (Przebudzenie się Flory) i Akteę (Eunice). Dnia 9 VI 1910 debiutowała bez powodzenia jako aktorka w roli Kamili (Żołnierz królowej Madagaskaru) na scenie T. Nowego. Na pocz. 1911 została zaangażowana do Ballets Russes S. Diagilewa. W 1912-22 była ponownie solistką baletu w Warszawie i występowała zarówno na scenie T. Wielkiego, jak i w wielu operetkach w T. Nowości. Należała wtedy do najbardziej cenionych tancerek, miała tytuł primabaleriny; chwalono jej „niezwykłą lekkość i temperament oraz ujmujące warunki sceniczne i wdzięk wrodzony” (J. Czempiński). T. Wysocka przytoczyła recenzję z prem. Szeherezady (10 III 1913; G. tańczyła partię Zobeidy), w której sprawozdawca „Kuriera Porannego” nazwał ją „bohaterką wieczoru”, „która w tańcach i grze mimicznej rozwinęła plastykę, bogatą technikę i wytworność”. Występowała także w warsz. kabaretach: Dolina Szwajcarska (1916), Sfinks (1919), Miraż (1921), gościnnie w T. Wielkim w Poznaniu (6 X 1920 w Żarcie Amora, jesienią 1921 m.in. jako Swanilda w Coppelii) oraz np. w Niemczech (1917, 1918), Francji (1919), Anglii (1920). Po ślubie, w 1922 wycofała się ze sceny. Na liście ZASP-u w 1923 była zarejestrowana jako „tancerka pozafilialna”. Była uzdolnioną tancerką. Najlepiej czuła się w rolach stwarzających możliwości popisu aktorsko-tanecznego. Tańczyła m.in. Teresę (Postój kawalerii), Sylwię (Sylwia), Kleopatrę (Noc Walpurgi), Imos (Hellada i Polonia), Księżniczkę (Kleopatra). Po 1945 (jeszcze w 1951) udzielała pryw. lekcji tańca. W 1915 wystąpiła w pol. filmie Żona.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994