Był mężem aktorki Czesławy Kuligowskiej-Burkackiej. W siedemnastym roku życia uciekł z domu i zaczął występować w zespo­łach objazdowych; w 1901 był w zespole J. Myszkow­skiego, 1904/05 m.in. w Sosnowcu (w dalszym ciągu u J. Myszkowskiego), w 1905/06 z zespołem J. Myszkow­skiego w Kijowie (listopad), 1906 w warsz. t. Renaissance, w lecie 1907 i 1908 w zespole F. Felińskiego w Ciechocinku, w sez. 1907/08 J. Myszkowskiego w Lub­linie, 1908/09 J. Zakrzewskiego w Kaliszu. Od sez. 1909/ 10 został zaangażowany do operetki lwow. i występo­wał tam z krótkimi przerwami oraz reżyserował aż do 1939 (m.in. w 1927 występował w warsz. t. Wodewil, w 1932 reżyserował w warsz. T. Wielkim, w 1936 w T. na Karowej). 22 XII 1926 obchodził we Lwowie jubi­leusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej. W sez. 1944/45 należał we Lwowie do zespołu Polskiego T. Dramatycznego. Po przyjeździe do Polski reżyserował początkowo w T. Lutnia w Łodzi, od 1948 do końca życia działał w T. Śląskim w Katowicach (współpracu­jąc także z Operą Śląską w Bytomiu). W czasie swojej długoletniej kariery scen. grał ok. dwustu ról, m.in. Bryndusa (Krakowiacy i Górale), Gwidona (Noc w We­necji), Hr. Barańskiego (Polska krew), Cesarza Józe­fa II (Krysia Leśniczanka), Fryca (Wielka księżna Gerolstein). Reżyserował m.in. operetki: Noc w We­necji, Życie paryskie, Madame Pompadour, Cnotliwa Zuzanna.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973