Data urodzenia:
1901-03-27 Chrzanów
Data śmierci:
1959-07-21 Kraków
aktor;
Właściwie Eugeniusz Solarski, pseud. Norwicz. Był synem Jana i Jadwigi S. Mężem tancerki Władysławy Zgliszczyńskiej. Ukończył gimn. i przez dwa lata studiował prawo i filozofię na Uniw. Jagiellońskim. Był jednocześnie uczniem L. Bończy-Stępińskiego i F. Wysockiego. Debiutował pod pseud. Norwicz ok. 1919 w operetkowym zespole T. Pilarskiego w Krakowie. W 1919 występował też w zespole objazdowym S. Knake-Zawadzkiego. W sez. 1920/21 należał do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie i tu po kilku występach pod pseud. zaczął we wrześniu 1920 używać nazwiska Solarski. W 1921-24 występował w t. Bagatela, w 1924-26 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-32 w T. Narodowym, a także w T. Nowym i T. Letnim, w 1932-35 znów w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1935-37 na scenach TKKT w Warszawie (głównie w T. Polskim), w sez. 1937/38 w T. Miejskich we Lwowie, a w sez. 1938/39 w T. Narodowym i T. Nowym w Warszawie. Podczas II wojny świat. pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, a także występował w jawnych t. Komedia (1941) i Miniatury (1943-44). Od września 1945 do końca życia występował stale w T. im. Słowackiego w Krakowie, a okresowo także w T. Starym.
Wg W. Natansona „naturalne warunki predysponowały go do ról amantów. Znawcy teatru przeczuwali w nim jednak inne jeszcze możliwości: przede wszystkim charakterystyczne”. Grał m.in. Księcia Reichstadtu (Orlątko), Leonarda (Nie-boska komedia), Figara (Cyrulik sewilski), Gustawa (Śluby panieńskie), Pana Młodego (Wesele), Fircyka (Fircyk w zalotach), Morwicza (Wilki w nocy), Markiza (Mirandolina), Papkina (Zemsta), Rzecznickiego (Fantazy). Występował w filmach.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor;
Właściwie Eugeniusz Solarski, pseud. Norwicz. Był synem Jana i Jadwigi S. Mężem tancerki Władysławy Zgliszczyńskiej. Ukończył gimn. i przez dwa lata studiował prawo i filozofię na Uniw. Jagiellońskim. Był jednocześnie uczniem L. Bończy-Stępińskiego i F. Wysockiego. Debiutował pod pseud. Norwicz ok. 1919 w operetkowym zespole T. Pilarskiego w Krakowie. W 1919 występował też w zespole objazdowym S. Knake-Zawadzkiego. W sez. 1920/21 należał do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie i tu po kilku występach pod pseud. zaczął we wrześniu 1920 używać nazwiska Solarski. W 1921-24 występował w t. Bagatela, w 1924-26 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-32 w T. Narodowym, a także w T. Nowym i T. Letnim, w 1932-35 znów w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1935-37 na scenach TKKT w Warszawie (głównie w T. Polskim), w sez. 1937/38 w T. Miejskich we Lwowie, a w sez. 1938/39 w T. Narodowym i T. Nowym w Warszawie. Podczas II wojny świat. pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, a także występował w jawnych t. Komedia (1941) i Miniatury (1943-44). Od września 1945 do końca życia występował stale w T. im. Słowackiego w Krakowie, a okresowo także w T. Starym.
Wg W. Natansona „naturalne warunki predysponowały go do ról amantów. Znawcy teatru przeczuwali w nim jednak inne jeszcze możliwości: przede wszystkim charakterystyczne”. Grał m.in. Księcia Reichstadtu (Orlątko), Leonarda (Nie-boska komedia), Figara (Cyrulik sewilski), Gustawa (Śluby panieńskie), Pana Młodego (Wesele), Fircyka (Fircyk w zalotach), Morwicza (Wilki w nocy), Markiza (Mirandolina), Papkina (Zemsta), Rzecznickiego (Fantazy). Występował w filmach.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
