Data urodzenia:
1888-04-09 Nawojowa Góra k. Chrzanowa
Data śmierci:
1952-10-13 Olsztyn
aktorka, śpiewaczka;
Właściwie Halina z Gulików, zamężna Rychłowska. Była córką nauczyciela Franciszka Gulika i Marii z Dunin-Wąsowiczów, żoną Franciszka Rychłowskiego. Uczęszczała do szkoły średniej w Krakowie, a następnie uczyła się zawodu aktorskiego pod kier. S. Knake-Zawadzkiego i M. Przybyłowicza. W sez. 1904/05 występowała pod pseud. Dunin w krak. T. Ludowym (nazwisko Dunin pojawiło się w tym t. już w 1901-02, wątpliwe jest jednak, aby te informacje dotyczyły Haliny D.). 5 VI 1905 wystąpiła na popisie szkoły Przybyłowicza w T. Miejskim w Krakowie, grając role Julii (Ożenić się nie mogę). W 1906-08 występowała w T. Polskim w Poznaniu, 1908-10 w T. Polskim w Wilnie, w 1910 w T. Popularnym w Łodzi. 5 XI 1910 wyszła za mąż za aktora Franciszka Rychłowskiego i odtąd używała nazwiska Dunin-Rychłowska. W sez. 1911/12 występowała w T. Zjednoczonym w Warszawie i w objazdach, w 1912-18 w T. Polskim w Kijowie, 1918-20 w T. Polskim w Łodzi w zespołach kierowanych przez męża. Od 1920 do maja 1941 mieszkała stale w Wilnie i występowała w tamtejszych T. Miejskich. W Wilnie też 11 III 1939 obchodziła jubileusz trzydziestolecia pracy grając rolę Babki (Spadkobierca). Okresowo brała udział w objazdach, m.in. w 1929 z zespołem Reduty. Wróciła na scenę wil. w sez. 1944/45 i występowała w T. Polskim, w kwietniu 1945 przeniosła się wraz z zespołem wil. do T. Miejskiego w Toruniu, gdzie pozostała do 1948. W sez. 1948/49 występowała w t. w Gorzowie, który był wówczas filią T. Polskiego w Poznaniu, a w 1950-52 należała do zespołu T. im. Jaracza w Olsztynie.
Początkowo ze względu na drobną figurę i miły głos grywała role naiwnych, jak np. Zosia (Azja Tuhajbejowicz), Anusia (Skąpiec), a niekiedy subretek, jak np. Fruzia (Damy i huzary); występowała też w wodewilach, np. jako Helcia (Królowa przedmieścia), a nawet w operetkach. Później grała role dram., jak np. Harfiarka (Wyzwolenie), Panna Młoda (Wesele), Oliwia (Wieczór Trzech Króli), wreszcie role charakterystyczne jak Pani de Trevillac (Ładna historia), Dobrójska (Śluby panieńskie), Aniela (Damy i huzary). Wg S. Dąbrowskiego wielka prostota wyróżniała ją ,,obok taktu, skromności, braku fałszywych ambicji”.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktorka, śpiewaczka;
Właściwie Halina z Gulików, zamężna Rychłowska. Była córką nauczyciela Franciszka Gulika i Marii z Dunin-Wąsowiczów, żoną Franciszka Rychłowskiego. Uczęszczała do szkoły średniej w Krakowie, a następnie uczyła się zawodu aktorskiego pod kier. S. Knake-Zawadzkiego i M. Przybyłowicza. W sez. 1904/05 występowała pod pseud. Dunin w krak. T. Ludowym (nazwisko Dunin pojawiło się w tym t. już w 1901-02, wątpliwe jest jednak, aby te informacje dotyczyły Haliny D.). 5 VI 1905 wystąpiła na popisie szkoły Przybyłowicza w T. Miejskim w Krakowie, grając role Julii (Ożenić się nie mogę). W 1906-08 występowała w T. Polskim w Poznaniu, 1908-10 w T. Polskim w Wilnie, w 1910 w T. Popularnym w Łodzi. 5 XI 1910 wyszła za mąż za aktora Franciszka Rychłowskiego i odtąd używała nazwiska Dunin-Rychłowska. W sez. 1911/12 występowała w T. Zjednoczonym w Warszawie i w objazdach, w 1912-18 w T. Polskim w Kijowie, 1918-20 w T. Polskim w Łodzi w zespołach kierowanych przez męża. Od 1920 do maja 1941 mieszkała stale w Wilnie i występowała w tamtejszych T. Miejskich. W Wilnie też 11 III 1939 obchodziła jubileusz trzydziestolecia pracy grając rolę Babki (Spadkobierca). Okresowo brała udział w objazdach, m.in. w 1929 z zespołem Reduty. Wróciła na scenę wil. w sez. 1944/45 i występowała w T. Polskim, w kwietniu 1945 przeniosła się wraz z zespołem wil. do T. Miejskiego w Toruniu, gdzie pozostała do 1948. W sez. 1948/49 występowała w t. w Gorzowie, który był wówczas filią T. Polskiego w Poznaniu, a w 1950-52 należała do zespołu T. im. Jaracza w Olsztynie.
Początkowo ze względu na drobną figurę i miły głos grywała role naiwnych, jak np. Zosia (Azja Tuhajbejowicz), Anusia (Skąpiec), a niekiedy subretek, jak np. Fruzia (Damy i huzary); występowała też w wodewilach, np. jako Helcia (Królowa przedmieścia), a nawet w operetkach. Później grała role dram., jak np. Harfiarka (Wyzwolenie), Panna Młoda (Wesele), Oliwia (Wieczór Trzech Króli), wreszcie role charakterystyczne jak Pani de Trevillac (Ładna historia), Dobrójska (Śluby panieńskie), Aniela (Damy i huzary). Wg S. Dąbrowskiego wielka prostota wyróżniała ją ,,obok taktu, skromności, braku fałszywych ambicji”.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973