aktor, reżyser, dyr. teatru;

Właściwie Władysław Romuald Czengery. Był synem Leona Cz. i Stanisławy ze Skalskich, ojcem aktorki Haliny Czengery. Skończył gimn. handlowe w Kijowie, studiował na politechnice w Rydze, następnie rozpoczął wbrew woli rodziny studia w szkole dram. A. Zagarowa. W 1908 występował na scenie ros. w Rydze, w 1908-17 w Petersburgu, Moskwie, Kijowie, Charkowie, Rosto­wie nad Donem i Baku. Po I wojnie świat. występował w 1921 w t. jugosł. w Lublanie, od 1922 w T. Russkoj Dramy w Rydze; tu od 1924 był kier. pol. t. amatorskie­go, a od 1926 T. Polskiego na Łotwie z siedzibą w Ry­dze, na występy sprowadzając też aktorów z Polski (m.in. ok. 1932 A. Zelwerowicza). Do Polski wrócił w 1933 i zajął się głównie reżyserią. W sez. 1933/34 był reżyserem w T. Miejskim w Wilnie, w 1934-36 w T. Miejskim w Łodzi, w sez. 1936/37 w Wilnie, w sez. 1937/38 w T. Polskim w Poznaniu. Od sez. 1938/39 był dyr. T. Miejskiego w Grodnie i kierował nim następnie po wybuchu wojny do maja 1940 (od stycznia 1940 t. był upaństwowiony i przyjął nazwę Państwowego T. Polskiego BSRR); później występo­wał w Grodnie pod dyr. A. Węgierki. W 1941 wyjechał do Homla. Uciekając przed Niemcami dostał się w głąb Rosji. Ważniejsze role: Jowialski (Pan Jowialski), Kaleb (Świerszcz za kominem). Ze sztuk reżyserowanych przez niego należy wymienić m.in. U mety, Kwiecistą drogę, Człowieka, który był Czwartkiem (Poznań 1938), Moralność pani Dulskiej (Grodno 1940), Krakowiaków i Górali, Damy i huzary (Poznań 1937). Ogłosił szereg artykułów o t. w pol. prasie codziennej; podobno napisał również rozprawę o reżyserii.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973