Data urodzenia:
1916-01-21 Nikołajew k. Odessy
Data śmierci:
1999-09-02 Warszawa (Bródno 40A-6-4)
tancerka,choreograf;
Właściwie Celina Cecylia Cesarska zamężna Kardasz. Była córką tancerzy: Jana Cesarskiego i Cecylii Cesarskiej z Jabłońskich, z którymi pierwsze lata spędziła w Kijowie i Odessie. Od 1920 wychowywała się w Warszawie , gdzie w 1926-34 kształciła się w Szkole Baletowej przy Teatrze Wielkim, m.in pod kier. P. Zajlicha. W czasie nauki występowała na scenie w rolach dziecięcych w wielu baletach i operach. W 1934-37 była tancerką baletu tego teatru. W 1937-39 tańczyła w Pol. Balecie Reprezentacyjnym, z którym odbyła turneé po Francji, Anglii, Niemczech Włoszech, USA. Występowała m.in. Baśni krakowskiej, Apollu i dziewczynie, Pieśni o ziemi, Weselu w Ojcowie i Harnasiach. W 1938-39 tańczyła polskie tańce w programach artystycznych na statku ,,Piłsudski”. W sierpniu 1939 powróciła do kraju. Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przeżyła w Warszawie. Występowała w kawiarniach i t. jawnych, po powstaniu warszawskim została wywieziona do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Po zakończeniu wojny, zły stan zdrowia nie pozwolił jej od razu wrócić do zawodu. Rozpoczęła pracę w Ministerstwie Komunikacji w Warszawie, ale od 1946 była znów na scenie, zaangażowana jako tancerka zespołowa do Opery Katowickiej w Bytomiu. Występowała w rolach Wiślanki i Złego Ducha w Panu Twardowskim. Od sez. 1949/50 należała do baletu Opery w Warszawie. Tańczyła partię koryfejek, np. w Panu Twardowskim (Maszkarony, Panny Piękne, Mieszczki), Harnasiach (Goście weselni) oraz w scenach baletowych , m.in. w Hrabinie (Nereidy, Markizowie), Sprzedanej narzeczonej, Strasznym dworze, Halce, Goplanie. W 1952, ze względów zdrowotnych, zakończyła karierę sceniczną. Zajmowała się pracą pedagogiczną: w 1952-63 w Stołecznym DK, a w 1963-81 w MDK przy Łazienkowskiej, gdzie kierowała też działem imprez. Po przejściu na emeryturę w 1981, nadal pracowała z młodzieżą. ,,Uczyła tańca towarzyskiego i prowadziła formacje taneczne. Uczyła młodzież dobrych manier i zasad savoir-vivre`u. Swą niezwykłą osobowością, urodą, kulturą, dobrocią i spokojem zyskiwała serca młodzieży”– wspominał J. Paradowski.
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017
tancerka,choreograf;
Właściwie Celina Cecylia Cesarska zamężna Kardasz. Była córką tancerzy: Jana Cesarskiego i Cecylii Cesarskiej z Jabłońskich, z którymi pierwsze lata spędziła w Kijowie i Odessie. Od 1920 wychowywała się w Warszawie , gdzie w 1926-34 kształciła się w Szkole Baletowej przy Teatrze Wielkim, m.in pod kier. P. Zajlicha. W czasie nauki występowała na scenie w rolach dziecięcych w wielu baletach i operach. W 1934-37 była tancerką baletu tego teatru. W 1937-39 tańczyła w Pol. Balecie Reprezentacyjnym, z którym odbyła turneé po Francji, Anglii, Niemczech Włoszech, USA. Występowała m.in. Baśni krakowskiej, Apollu i dziewczynie, Pieśni o ziemi, Weselu w Ojcowie i Harnasiach. W 1938-39 tańczyła polskie tańce w programach artystycznych na statku ,,Piłsudski”. W sierpniu 1939 powróciła do kraju. Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przeżyła w Warszawie. Występowała w kawiarniach i t. jawnych, po powstaniu warszawskim została wywieziona do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Po zakończeniu wojny, zły stan zdrowia nie pozwolił jej od razu wrócić do zawodu. Rozpoczęła pracę w Ministerstwie Komunikacji w Warszawie, ale od 1946 była znów na scenie, zaangażowana jako tancerka zespołowa do Opery Katowickiej w Bytomiu. Występowała w rolach Wiślanki i Złego Ducha w Panu Twardowskim. Od sez. 1949/50 należała do baletu Opery w Warszawie. Tańczyła partię koryfejek, np. w Panu Twardowskim (Maszkarony, Panny Piękne, Mieszczki), Harnasiach (Goście weselni) oraz w scenach baletowych , m.in. w Hrabinie (Nereidy, Markizowie), Sprzedanej narzeczonej, Strasznym dworze, Halce, Goplanie. W 1952, ze względów zdrowotnych, zakończyła karierę sceniczną. Zajmowała się pracą pedagogiczną: w 1952-63 w Stołecznym DK, a w 1963-81 w MDK przy Łazienkowskiej, gdzie kierowała też działem imprez. Po przejściu na emeryturę w 1981, nadal pracowała z młodzieżą. ,,Uczyła tańca towarzyskiego i prowadziła formacje taneczne. Uczyła młodzież dobrych manier i zasad savoir-vivre`u. Swą niezwykłą osobowością, urodą, kulturą, dobrocią i spokojem zyskiwała serca młodzieży”– wspominał J. Paradowski.
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017