aktor, śpiewak, reżyser, dyr. teatru;

Właściwie Stefan Brusik. Był ojcem aktora Kazimierza B. W 1909 debiutował w T. Małym w Warszawie, następnie występował zarówno w t. dram. jak i operetkowych, m.in. w 1916 w zes­pole W. Rapackiego-syna w Moskwie, po powrocie do kraju w warsz. T. Nowości (1919-20), T. Praskim (1922), w sez. 1922/23 w T. im. Syrokomli w Wilnie. W sez. 1923/24 kierował t. w Pińsku. Od 1924 do 1940 występował stale w t. wileńskich, m.in. w T. Lutnia i T. Polskim. Z zespołem wileńskim wyjeżdżał na wy­stępy gościnne, m.in. do Krakowa (1936). Wg L. Sempolińskiego w operetkach „jako tenor miał zasadniczo grać role amantów, ale brak górnych tonów był mu w tym wielką przeszkodą. Wobec tego przerzucił się do ról charakterystycznych”. Śpiewał więc takie partie jak: Populescu i Czeko (Hrabina Marica), Kisz (Księż­niczka czardasza). Grał też role charakterystyczne w komediach i dramatach, jak np. Perełka (Zemsta), Sazonow (Azef), Dzwonnik (Klątwa).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973