Data urodzenia:
1879-12-25
aktor;
Właściwie Wiktor Jarosław Bojnarowski. Występować zaczął w 1899-1901 w t. amat. Miłośników Sceny we Lwowie; w 1901-02 grał też sporadycznie epizody w lwow. T. Miejskim. W sez. 1903/04 występował w T. Ludowym we Lwowie i grał m.in. Generała Gendre’a (Belweder). Od sez. 1905/06 należał do zespołu T. Miejskiego w Krakowie (na pocz. tego sez. na afiszach figurował też niekiedy jako Bojnowski i Bojnarowicz) i pozostał w nim do 1914. Od sez. letniego 1914 do 1921 grał w T. Ludowym (od 1918 pn. T. Powszechny) w Krakowie i z jego zespołem występował w 1921 w Cieszynie (luty, marzec, kwiecień). Później nadal występował w Krakowie: w 1922 w operetkowym T. Nowości, 1923-25 w T. Bagatela, od 1926 znowu w T. Nowości, z którym w maju 1927 występował gościnnie m.in. w Lublinie, Zamościu, Chełmie, Kowlu, Równem, Łucku, Brodach, Tarnopolu, Złoczowie. W 1927 współpracował jako aktor z T. Marionetek Miniatury w Krakowie. Potem wrócił do krak. T. Miejskiego i pozostał tu do września 1939. Zapamiętał go z lat 1937-39, z garderoby statystów t. krak. J. Kydryński i tak opisał: „sprawia wrażenie niemal demoniczne”; „stary człowiek o małpiej, bardzo wyrazistej i interesującej twarzy”; „gdy się śmieje a raczej uśmiecha, co czyni dość chętnie, przypomina mi którąś z fantastycznych istot Hauptmanna. Głos ma skrzeczący, stłumiony i sugestywny. Ruchy jakby zwolnione, celebrujące, ale zarazem nieco ironiczne”.
Przez całe życie grał małe rólki charakterystyczne w dramatach i operetkach. Specjalizował się w nich, tworząc często b. sugestywne postaci. Niektóre z nich: Kościelny (Bolesław Śmiały), Żandarm II (Sędziowie), Janko z Tulczy (Krzyżacy), Olivarius (Jak wam się podoba), Baltazar i Notariusz (Lalka E. Audrana), Dumont (Dwaj złodzieje), Kisz (Księżniczka czardasza), Terko (Baron cygański), Turbot (Lumpus i Pumpus). Był autorem dramatu Zdrajczyni.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktor;
Właściwie Wiktor Jarosław Bojnarowski. Występować zaczął w 1899-1901 w t. amat. Miłośników Sceny we Lwowie; w 1901-02 grał też sporadycznie epizody w lwow. T. Miejskim. W sez. 1903/04 występował w T. Ludowym we Lwowie i grał m.in. Generała Gendre’a (Belweder). Od sez. 1905/06 należał do zespołu T. Miejskiego w Krakowie (na pocz. tego sez. na afiszach figurował też niekiedy jako Bojnowski i Bojnarowicz) i pozostał w nim do 1914. Od sez. letniego 1914 do 1921 grał w T. Ludowym (od 1918 pn. T. Powszechny) w Krakowie i z jego zespołem występował w 1921 w Cieszynie (luty, marzec, kwiecień). Później nadal występował w Krakowie: w 1922 w operetkowym T. Nowości, 1923-25 w T. Bagatela, od 1926 znowu w T. Nowości, z którym w maju 1927 występował gościnnie m.in. w Lublinie, Zamościu, Chełmie, Kowlu, Równem, Łucku, Brodach, Tarnopolu, Złoczowie. W 1927 współpracował jako aktor z T. Marionetek Miniatury w Krakowie. Potem wrócił do krak. T. Miejskiego i pozostał tu do września 1939. Zapamiętał go z lat 1937-39, z garderoby statystów t. krak. J. Kydryński i tak opisał: „sprawia wrażenie niemal demoniczne”; „stary człowiek o małpiej, bardzo wyrazistej i interesującej twarzy”; „gdy się śmieje a raczej uśmiecha, co czyni dość chętnie, przypomina mi którąś z fantastycznych istot Hauptmanna. Głos ma skrzeczący, stłumiony i sugestywny. Ruchy jakby zwolnione, celebrujące, ale zarazem nieco ironiczne”.
Przez całe życie grał małe rólki charakterystyczne w dramatach i operetkach. Specjalizował się w nich, tworząc często b. sugestywne postaci. Niektóre z nich: Kościelny (Bolesław Śmiały), Żandarm II (Sędziowie), Janko z Tulczy (Krzyżacy), Olivarius (Jak wam się podoba), Baltazar i Notariusz (Lalka E. Audrana), Dumont (Dwaj złodzieje), Kisz (Księżniczka czardasza), Terko (Baron cygański), Turbot (Lumpus i Pumpus). Był autorem dramatu Zdrajczyni.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994