śpiewak;

Był synem Emi­la i Marii B., mężem najpierw Liliany Zamorskiej, potem śpiewaczki Stanisławy Billik (pseud. Sława Bestani). Studiował prawo na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie; równocześnie uczył się w szkole operowej Cz. Zaremby, którą ukończył. Pod­czas studiów śpiewał w różnych zespołach amator­skich. Debiutował 20 III 1912 partią Rudolfa (Cyganeria) w czasie występów opery lwow. w Krakowie, potem śpiewał tu jeszcze partię Jontka (Halka ) i został zaangażowany do zespołu T. Miejskiego we Lwowie. Jego debiut wspominała J. Korolewicz-Waydowa „Miał wyjątkowo piękny głos tenorowy, wrodzoną muzykalność, śliczną frazę muzyczną, oraz doskonałe warunki zewnętrzne, pełne mło­dzieńczego uroku”. W operze lwow. pozostał do 1919. W sierpniu t.r. przeniósł się, z żoną L.Zamorską do T. Wielkiego w Poznaniu. W sez. 1919/20 śpiewał tu m.in. partie: Jontka, tyt. w Werterze, Hermana (Dama pikowa). W czerwcu 1920 wystąpił gościnnie w T. Wielkim w Warszawie jako Rudolf (Cyganeria) i Faust (Faust). W Poznaniu pozostał do końca sez. 1922/23; śpiewał poważne partie, np. Sambora (Stara baśń), Księcia Mantui (Rigoletto), Alfreda (Traviata), Geralda (Lakme), Don Josego (Carmen), a nawet Zygmunda (Walkiria). Brał też udział w koncertach (oratoryjne, moniuszkowskie). W 1921 krótko występował we Lwowie, w lutym 1922 dał serię występów gościnnych w Warszawie w Tosce, Halce, Rigoletcie i Traviacie. W sez. 1923/24 występował w T. Wielkim we Lwowie; później gościnnie na scenie lwow. śpiewał: we wrześniu 1924, czerwcu i grudniu 1925. W 1924 śpiewał gościnnie Don Josego w Belgradzie, Zagrzebiu, Budapeszcie i Bukareszcie. Na sez. 1924/25 został zaangażowany do opery wileńskiej i śpiewał m.in. partię Cania (Pajace). W pierwszej poł. 1925 miał występować w organizowanym przez T.Wie­rzbickiego zespole pn. Opera dla Kresów Wschod­nich i być może był z nim w kwietniu t.r. w Słonimiu. W sez. 1925/26 należał do zespołu ope­rowego T. Polskiego w Katowicach, gdzie budził en­tuzjazm publiczności w partiach: Cavaradossiego (Tosca), Eleazara (Żydówka), Stefana (Straszny dwór), Mazepy w operze A. Munchheimera. Na sez. 1926/27 został zaangażowany do T. Wielkiego w Warszawie; występy rozpoczął efektowną partią Eleazara (Ży­dówka); P. Rytel pisał o B. wówczas w rec: „Głos ładny w brzmieniu, dźwięczny jest, świeży i bardzo giętki. Szczerze podziwiałem przepiękne kontrasty w jego pianach. Jeśli dodamy do tego dobrą wy­mowę i grę inteligentną, to sylwetka (…) będzie dosyć wyraźna i niewątpliwie wartościowa” („Mu­zyka” 1926). W kwietniu 1927 gościnnie występo­wał w Stanach Zjednoczonych; z partią Stefana (Straszny dwór) odwiedził: Nowy Jork, Filadelfię, Cleveland, Buffalo, Pittsburg, Detroit, Chicago. W sez. 1927/28 ponownie należał do zespołu T. Wiel­kiego w Poznaniu; występował m.in. w partiach: Jakuba (Jakub lutnista), Avita (Miłość trzech króli) i Maksa (Wolny strzelec). W 1928-30 śpiewał w operze lwow., m.in. partię Zygmunta Augusta (Zyg­munt August), Dymitra (Borys Godunow). W okre­sach letnich z zespołem lwow. występował w Kra­kowie. W sez. 1930/31 był w T. Polskim w Ka­towicach. Następnie nie był związany stale z żad­ną sceną; występował m.in. gościnnie w Poznaniu (14 XII 1932), Krakowie (wrzesień 1936), Lwowie (listopad 1937). Współpracował z krak. rozgłośnią radiową. Brał udział w objazdowych przedstawie­niach operowych. Po wybuchu II wojny świat, prze­bywał we Lwowie. W sez. 1940/41 i 1944/45 był czołowym solistą ukr. Państw. T. Opery i Baletu. W 1945, po przyjeździe do Krakowa, należał do zrzeszenia śpiewaków Scen Operowych pod kier. K.Urbanowicza. W drugiej poł. sierpnia t.r. śpiewał na scenie Domu Żołnierza partię Cania (Pajace). Potem występował na koncertach estradowych w Krakowie i na Górnym Śląsku. W sez. 1946/47 współorganizował krak. T. Komedii Muzycznej i przez dziewięć miesięcy kierował nim wraz z I.Grywińską i A.Fuzakowskim; sporadycznie wy­stępował także w Operze Śląskiej w Bytomiu i w Operze Dolnośląskiej we Wrocławiu. W 1947 prze­niósł się na Wybrzeże. Brał udział w koncertach Filharmonii Bałtyckiej. Od 1 IX 1947 do przejścia na emeryturę 31 VIII 1966 uczył w Średniej Szkole Muz. w Gdańsku. W 1960 w Gdańsku obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia działalności artystycz­nej. Po 1968 mieszkał w Schronisku Artystów We­teranów Scen Pol. w Skolimowie. Miał dobre warunki scen. i duże możliwości wo­kalne oraz umiejętność naturalnego, lekkiego pro­wadzenia swego silnego i pięknego głosu. Śpiewał partie przeznaczone dla tenorów lirycznych i boha­terskich.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994