Data urodzenia:
1904-11-23 Warszawa
Data śmierci:
1945-02-23 Berlin
aktor;
Właściwie Eugeniusz Zawistowski. Był synem Teofila Zawistowskiego i Józefy z domu Bellon, Francuzki z pochodzenia; bratem aktora, reżysera i dyr. t. Romana Zawistowskiego; mężem Wiktorii Zawistowskiej z domu Lejter, po wojnie inspicjentki i suflerki w T. Polskim w Warszawie (1920-2001; ślub w 1940 w Warszawie); ojcem aktorki i reżyserki Elżbiety Zawistowskiej (1942-2012). Po skończeniu gimn. w Warszawie, uczył się aktorstwa na kursach u K. Pomiana, byłego wykładowcy w Klasie Dram. przy WTM; w lipcu 1921 w Warszawie miał egzamin, na którym wypadł pozytywnie. Rzemiosło aktorskie doskonalił w Zespole Reduty; od czerwca do sierpnia 1933 brał udział w objazdach ze sztuką Murzynek (grał Leleskiego), a we wrześniu t.r. grał tę rolę w siedzibie Instytutu Reduty w Warszawie. Dla odróżnienia od brata, z którym często mylono go na scenie i w recenzjach, przybrał pseud. Baryka. W sez. 1933/34-1936/37 występował w T. Polskim w Poznaniu; w pierwszym sezonie figurował pod nazwiskiem Zawistowski, potem używał już pseud. Baryka. Zagrał takie role, jak: Kacper (Wesele), Szofer (Fanny), Piernikiewicz (Dom otwarty) – 1933; Marcellus (Hamlet), Antoś (Klub kawalerów), Władek (Żołnierz królowej Madagaskaru) – 1934; Szofer (Rozkoszna dziewczyna), Piotruś (Lekarz mimo woli), Don Alonzo (Cyd), Jakub (Judasz z Kariothu), Henryk (Grube ryby) – 1935; Mr Gibson (Pierwszy występ Jenny), Mówca (Wyzwolenie), Feste (Wieczór trzech króli)- 1936; Stefan (Podwójna buchalteria), Fabrizio (Mirandolina) – 1937. W sez. 1937/38 grał w T. Miejskich we Lwowie. np. Renégo (Król włóczęgów), Wilkołaka (Legenda), Szczepana (Ożenek, wystawiony pt. Swaty), Johna (Domek z kart B. Granichstädtena), w 1938/39 występował w T. Miejskim w Bydgoszczy i gośc. w T. Malickiej w Warszawie, np. w roli ,,muzykalnego listonosza” w Odrobinie miłości.
Po wybuchu II wojny świat. wrócił do Warszawy, w czasie okupacji niem. zarabiał na życie jako rikszarz, sprzedawca chleba. Aresztowany przez Niemców w sierpniu 1944 w ulicznej łapance, został wywieziony do obozu pracy w Berlinie i tam zmarł w czasie doświadczalnej operacji.
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017
![]()
aktor;
Właściwie Eugeniusz Zawistowski. Był synem Teofila Zawistowskiego i Józefy z domu Bellon, Francuzki z pochodzenia; bratem aktora, reżysera i dyr. t. Romana Zawistowskiego; mężem Wiktorii Zawistowskiej z domu Lejter, po wojnie inspicjentki i suflerki w T. Polskim w Warszawie (1920-2001; ślub w 1940 w Warszawie); ojcem aktorki i reżyserki Elżbiety Zawistowskiej (1942-2012). Po skończeniu gimn. w Warszawie, uczył się aktorstwa na kursach u K. Pomiana, byłego wykładowcy w Klasie Dram. przy WTM; w lipcu 1921 w Warszawie miał egzamin, na którym wypadł pozytywnie. Rzemiosło aktorskie doskonalił w Zespole Reduty; od czerwca do sierpnia 1933 brał udział w objazdach ze sztuką Murzynek (grał Leleskiego), a we wrześniu t.r. grał tę rolę w siedzibie Instytutu Reduty w Warszawie. Dla odróżnienia od brata, z którym często mylono go na scenie i w recenzjach, przybrał pseud. Baryka. W sez. 1933/34-1936/37 występował w T. Polskim w Poznaniu; w pierwszym sezonie figurował pod nazwiskiem Zawistowski, potem używał już pseud. Baryka. Zagrał takie role, jak: Kacper (Wesele), Szofer (Fanny), Piernikiewicz (Dom otwarty) – 1933; Marcellus (Hamlet), Antoś (Klub kawalerów), Władek (Żołnierz królowej Madagaskaru) – 1934; Szofer (Rozkoszna dziewczyna), Piotruś (Lekarz mimo woli), Don Alonzo (Cyd), Jakub (Judasz z Kariothu), Henryk (Grube ryby) – 1935; Mr Gibson (Pierwszy występ Jenny), Mówca (Wyzwolenie), Feste (Wieczór trzech króli)- 1936; Stefan (Podwójna buchalteria), Fabrizio (Mirandolina) – 1937. W sez. 1937/38 grał w T. Miejskich we Lwowie. np. Renégo (Król włóczęgów), Wilkołaka (Legenda), Szczepana (Ożenek, wystawiony pt. Swaty), Johna (Domek z kart B. Granichstädtena), w 1938/39 występował w T. Miejskim w Bydgoszczy i gośc. w T. Malickiej w Warszawie, np. w roli ,,muzykalnego listonosza” w Odrobinie miłości.
Po wybuchu II wojny świat. wrócił do Warszawy, w czasie okupacji niem. zarabiał na życie jako rikszarz, sprzedawca chleba. Aresztowany przez Niemców w sierpniu 1944 w ulicznej łapance, został wywieziony do obozu pracy w Berlinie i tam zmarł w czasie doświadczalnej operacji.
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017