tancerka;

Właściwie Antonina Franciszka Nowicka, zamężna Berli. Byla córką Feliksa Nowickiego i Matyldy z Kurskich; żoną Adolfa Berli (właśc. Berlinerblau), inżyniera-chemika, właściciela zakładów włókienniczych w Łodzi, czł. Zarządu Przemysłu Włókienniczego i Rady Centralnego Związku Przemysłowców Polskich. W 1928 ukończyła warsz. szkołę baletową, gdzie była uczennicą Z. Spałkowskiej i została zaangażowana do zespołu baletowego T. Wielkiego. Niezwykle utalentowana, szybko stała się jedną z najwybitniejszych tancerek w warsz. zespole. Wyróżniała się też wyjątkową urodą i wdziękiem. Występowała w scenach zbiorowych i partiach solowych w takich przedstawieniach baletowych, jak: Bajka Moniuszki (1928), Szopeniana (1929), Szeherezada (jedna z żon Króla, 1930), Wesele na wsi (w krakowiaku, 1930), Kupała (w tańcu z wiankami, 1930), Święto ognia (w czardaszu, 1930), Płomienny ptak (w tańcu Księżniczek, 1931), Na kwaterze (1933), Obrazek sprzed stu lat (1933), Świtezianka (1934), Pan Twardowski (w tańcu gamelan, 1934), Pulccinella (solo i w duecie z O. Sławską), Coppelia ( jako Przyjaciółka Swanildy, 1935), Divertissement (w tańcu wschodnim i duecie z S. Cywińskim, 1935). Tańczyła w scenach baletowych w operach, np. w Fauście (wykonywała Taniec Ognika w Nocy Walpurgi, 1934) i operetkach, np. Orfeusz w piekle (w tańcu Owieczek, Greczynek, kankanie, 1930). W czasie występów S. Lifara w T. Wielkim 26 II 1935 tańczyła, w duecie z nim, w balecie Le spectre de la rose. Ukoronowaniem jej dotychczasowych występów była tyt. partia w Wieszczce lalek (prem. 7 X 1935), w której odniosła ogromny sukces. Okazała się w tej roli ,,tak śliczna i świetna, że nawet każde jej wejście przepełniona widownia wita oklaskami” (H. Liński). Za dyrekcji J.Korolewicz-Waydowej na scenie T.Wielkiego tańczyła także w kilku przedstawieniach operetkowych, np. w 1935 w Hrabim Luksemburgu (,,zbierała zasłużone oklaski za misterne cyzelowanie trudnych pas klasycznych”), w Rose Marie (tańczyła m.in. z O. Sławską i wg Korolewicz-Waydowej ,,obie były tak zjawiskowej budowy, tak przepysznych linii ciała, że trudno było od nich oczy oderwać”), w Baronie cygańskim (wg H. Lińskiego ,, w walcu wiedeńskim najbardziej się podobał czołowy duet Nowicka-Cywiński”), w 1936 w Symfonii miłości, czyli Domku trzech dziewcząt (Liński porównywał ją tu do ,,baśniowego zjawiska”) i w Tańcach wschodnich. Latem 1936, w przerwach między sezonami, występowała w t. Wielka Operetka, np. w Gejszy i Trzech walcach. Pod koniec 1936 wyjechała do USA, na tournée pol. zespołu baletowego, zorganizowanego przez H. Bruczównę i za jej pośrednictwem, zawarła w Hollywood pięcioletni kontrakt z wytwórnią film. International Picture Corporation. Do Polski wracała jeszcze kilkakrotnie, m.in. w pocz. 1937; na stałe wyjechała tuż przed wybuchem II wojny światowej. Do końca życia mieszkała w Nowym Jorku, zajmowała się amatorsko malarstwem.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2016