Data urodzenia:
1898-05-09 Warszawa
Data śmierci:
1969-09-06 Warszawa
aktor, dyrektor teatru,dyrektor wytwórni filmowej;
Właściwie Antoni Ferski. Był synem Maksymiliana i Marianny z Pacałowskich; mężem najpierw aktorki Idy Michorowskiej (ślub ok. 1915), potem Stefanii z domu Bury. W sez. 1919/20 występował w T. Powszechnym Warszawie, od czerwca 1920 z zespołem J.Winiaszkiewicza w T. Miejskim w Sosnowcu, a w październiku t.r. do końca kwietnia 1921 w subsydiowanym przez Min. Spraw Wojskowych T. Żołnierza Polskiego pod kier. Eugeniusza Świerczewskiego w Słonimiu i innych miastach Grodzieńszczyzny. Od maja do lipca 1921 grał w T. Letnim pod dyr. J. Grodnickiego w Kaliszu. W 1927 został dyr. zespołu subwencjonowanego przez Min. Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, który dla uczczenia powrotu prochów J.Słowackiego do kraju, objeżdżał prowincję z przedstawieniem Księdza Marka. W 1922 przyjął pseud. Szczerba. Był autorem dramatu Bohaterowie Śląska, granego w 1920 przez T. Żołnierski 4 Armii w T. Popularnym w Łodzi, a także współautorem (z Cz. Lechem) adaptacji scen. powieści Na zachodzie bez zmian, wystawionej 28 III 1931 pt. Na froncie bez zmian w T. Miejskim w Lublinie (w ,,Głosie Lubleskim” chwalono Ferskiego z rolę Sierżanta Hasenfussa). Również w t. lubelskim reżyserował własną adaptację W pustyni i w puszczy (prem. 9 IV 1932), a w reż. Michorowskiej wystawiono 16 IV 1932 jego adapt. Idioty pt. Książę (Sen wujaszka). W tymże roku Teatr Nowy w Poznaniu wystawił jego reportaż Szukam prawdy. W lecie Objazdowy T. Szkolny pod kier. Michorowskiej dawał też przedstawienia w W pustyni i w puszczy (lub : Przygody dwojga małych dzieci w Afryce) oraz Na froncie bez zmian, m.in. w Kaliszu i Płocku (1932), Warszawie, Bydgoszczy i Gdańsku (1933). Teksty jego adaptacji scen. były bardzo ostro krytykowane, mimo to przedstawienia miały spore powodzenie. W 1936-37 Ferski był współwłaścicielem i scenarzystą wytwórni filmowej ,,Femika-Film”, dla której w 1937 opracował scenariusz do Ordynata Michorowskiego ( z E. Puchalskim; zagrał Hrabiego Wojciecha Michorowskiego) oraz do Trójki hultajskiej (z J.Fethke; rola Wyciora)
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017
aktor, dyrektor teatru,dyrektor wytwórni filmowej;
Właściwie Antoni Ferski. Był synem Maksymiliana i Marianny z Pacałowskich; mężem najpierw aktorki Idy Michorowskiej (ślub ok. 1915), potem Stefanii z domu Bury. W sez. 1919/20 występował w T. Powszechnym Warszawie, od czerwca 1920 z zespołem J.Winiaszkiewicza w T. Miejskim w Sosnowcu, a w październiku t.r. do końca kwietnia 1921 w subsydiowanym przez Min. Spraw Wojskowych T. Żołnierza Polskiego pod kier. Eugeniusza Świerczewskiego w Słonimiu i innych miastach Grodzieńszczyzny. Od maja do lipca 1921 grał w T. Letnim pod dyr. J. Grodnickiego w Kaliszu. W 1927 został dyr. zespołu subwencjonowanego przez Min. Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, który dla uczczenia powrotu prochów J.Słowackiego do kraju, objeżdżał prowincję z przedstawieniem Księdza Marka. W 1922 przyjął pseud. Szczerba. Był autorem dramatu Bohaterowie Śląska, granego w 1920 przez T. Żołnierski 4 Armii w T. Popularnym w Łodzi, a także współautorem (z Cz. Lechem) adaptacji scen. powieści Na zachodzie bez zmian, wystawionej 28 III 1931 pt. Na froncie bez zmian w T. Miejskim w Lublinie (w ,,Głosie Lubleskim” chwalono Ferskiego z rolę Sierżanta Hasenfussa). Również w t. lubelskim reżyserował własną adaptację W pustyni i w puszczy (prem. 9 IV 1932), a w reż. Michorowskiej wystawiono 16 IV 1932 jego adapt. Idioty pt. Książę (Sen wujaszka). W tymże roku Teatr Nowy w Poznaniu wystawił jego reportaż Szukam prawdy. W lecie Objazdowy T. Szkolny pod kier. Michorowskiej dawał też przedstawienia w W pustyni i w puszczy (lub : Przygody dwojga małych dzieci w Afryce) oraz Na froncie bez zmian, m.in. w Kaliszu i Płocku (1932), Warszawie, Bydgoszczy i Gdańsku (1933). Teksty jego adaptacji scen. były bardzo ostro krytykowane, mimo to przedstawienia miały spore powodzenie. W 1936-37 Ferski był współwłaścicielem i scenarzystą wytwórni filmowej ,,Femika-Film”, dla której w 1937 opracował scenariusz do Ordynata Michorowskiego ( z E. Puchalskim; zagrał Hrabiego Wojciecha Michorowskiego) oraz do Trójki hultajskiej (z J.Fethke; rola Wyciora)
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017