śpiewaczka;

Właściwie Wanda Korytko, zamężna Łamnicka. Była córką adwokata Stanisława K. i Eugenii z Fedorskich, żoną Wiktora Łamnickiego. Uczyła się w Konserwatorium Pol. Tow. Muz. we Lwowie, gdzie w 1917 ukończyła kurs gry forte­pianowej, a w 1925 kurs operowy (była uczennicą Z. Kozłowskiej; 13 VI 1920, w lipcu 1922 i czerwcu 1923 wzięła udział w koncertach jej uczniów). De­biutowała 26 IV 1925 w T. Wielkim w Wilnie, a 9 VI 1926 w tyt. partii w Halce w lwow. T. Wielkim, gdzie została zaangażowana i do 1929 była solistką. Śpiewała m.in. tyt. partie w Aidzie, Giocondzie i Halce. W marcu 1928 występowała gościnnie w T. Wielkim w Poznaniu jako Laura (Gioconda). Miała piękny głos sopranowy, ale wy­stępowała rzadko, m.in. w operach: Legenda Bał­tyku, Pomsta Jontkowa, Królewicz Jaszczur. Śpiewała też na koncertach (np. w maju 1927 w sali ogniska oficerskiego na dochód budowy mau­zoleum dla poległych obrońców Kresów Wschod­nich). Około 1930 wyjechała do Warszawy. Według jej własnej relacji występowała na koncertach i w operach w różnych miastach. Uzyskała stypendium do Berlina do J. Stuckgolda, ale nie skorzystała z niego i wróciła do Lwowa. W sez. 1940/41, 1944/45 i na pocz. sez. 1945/46 była solistką Aka­demickiego Ukraińskiego T. Opery i Baletu we Lwowie; śpiewała wówczas m.in. tyt. partię Aidy oraz Łarinę (Eugeniusz Oniegin). W październiku 1945 wraz z zespołem artystów lwow. przyjechała do Bytomia; brała tam udział w koncertach estra­dowych. W 1947 rozpoczęła pracę pedag. w Śred­niej Szkole Muz. w Zabrzu. W 1948-53 dojeżdżała też do Średniej Szkoły Muz. w Opolu (uczyła tam śpiewu solowego).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994