Data urodzenia:
1880-09-06 Warsawa
aktor, reżyser, dyr. teatru;
Właściwie Bronisław Leopold Oranowski. Syn Stanisława i Marianny z Kamińskich. Ojciec aktorki Grety Oranowskiej. Początkowo pracował jako urzędnik w fabryce. W 1901 występował w zespole E. Kupieckiego w Łomży i Suwałkach, w sez. 1902/03 w zespole H. Morozowicza w Lublinie, w październiku i listopadzie 1903 w t. Bagatela w Dąbrowie Górniczej, w sez. 1905/06 w t. łódz., w sez. 1906/07 i 1907/08 w T. Polskim w Wilnie, w sez. 1908/09 w Łodzi pod dyr. A. Zelwerowicza, a w sez. 1909/10 w Wilnie. Od 16 XI 1910 do 11 IX 1911 był dyr. T. Polskiego w Wilnie (przedstawienia w sali „Lutni” oraz w Ogrodzie Bernardyńskim; wystawił m.in. Księcia Niezłomnego, Wesele), a od 1911 do 1913 dyr. tamtejszego T. Letniego w Ogrodzie Bernardyńskim (repertuar lekki: operetki, wodewile). Dyrekcje wil. (mimo ożenku z ziemianką Butrymówną) przyniosły mu poważne straty finansowe. W 1914 prowadził T. Popularny, z którym latem tego roku występował w Lublinie. Na sez. 1914/15 wydzierżawił w Lublinie T. Wielki, ale przeniósł się wkrótce do Warszawy. Od grudnia 1914 do lutego 1915 występował gościnnie w T. Polskim; od 3 VII do ok. 28 VIII 1915 był dyr. i reżyserem imprezy działowej pn. T. Ludowy (na ul. Oboźnej); w sez. 1915/16 występował w T. Nowoczesnym, a w sez. 1917/18 (od listopada 1917) w T. Polskim. Od grudnia 1920 do kwietnia 1921 grał w zespole Górnośląskiego T. Ludowego, m.in. w Bytomiu i Katowicach. W sez. 1922/23 i 1923/24 występował w T. Reduta w Warszawie. Od jesieni 1924 był dyr. zespołu objazdowego na kresach wschodnich. Później znowu występował w Warszawie, przede wszystkim w T. Miejskich: w 1927-30 gł. w T. Narodowym i T. Letnim, w sez. 1933/34 w T. Letnim; w 1936 grał w zespole Reduty, m.in. w Pierścieniu wielkiej damy. Role: Alfred Kalina (Dramat Kaliny), Sobolewski (Dziady), Chłopicki (Warszawianka), Wojewoda (Mazepa), Blaks (Eros i Psyche), Wernyhora (Wesele), Olbromski (Turoń), Karol (Ahaswer), Car (Epokowy wynalazek). Grał też w kilku filmach pol., takich jak: Potop (1912), Bóg wojny (1914), Pan Twardowski (1921), Karczma na rozdrożu (1923), Róża, Wierna rzeka (1936), Kościuszko pod Racławicami, O czym marzą kobiety (1937).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
![]()
aktor, reżyser, dyr. teatru;
Właściwie Bronisław Leopold Oranowski. Syn Stanisława i Marianny z Kamińskich. Ojciec aktorki Grety Oranowskiej. Początkowo pracował jako urzędnik w fabryce. W 1901 występował w zespole E. Kupieckiego w Łomży i Suwałkach, w sez. 1902/03 w zespole H. Morozowicza w Lublinie, w październiku i listopadzie 1903 w t. Bagatela w Dąbrowie Górniczej, w sez. 1905/06 w t. łódz., w sez. 1906/07 i 1907/08 w T. Polskim w Wilnie, w sez. 1908/09 w Łodzi pod dyr. A. Zelwerowicza, a w sez. 1909/10 w Wilnie. Od 16 XI 1910 do 11 IX 1911 był dyr. T. Polskiego w Wilnie (przedstawienia w sali „Lutni” oraz w Ogrodzie Bernardyńskim; wystawił m.in. Księcia Niezłomnego, Wesele), a od 1911 do 1913 dyr. tamtejszego T. Letniego w Ogrodzie Bernardyńskim (repertuar lekki: operetki, wodewile). Dyrekcje wil. (mimo ożenku z ziemianką Butrymówną) przyniosły mu poważne straty finansowe. W 1914 prowadził T. Popularny, z którym latem tego roku występował w Lublinie. Na sez. 1914/15 wydzierżawił w Lublinie T. Wielki, ale przeniósł się wkrótce do Warszawy. Od grudnia 1914 do lutego 1915 występował gościnnie w T. Polskim; od 3 VII do ok. 28 VIII 1915 był dyr. i reżyserem imprezy działowej pn. T. Ludowy (na ul. Oboźnej); w sez. 1915/16 występował w T. Nowoczesnym, a w sez. 1917/18 (od listopada 1917) w T. Polskim. Od grudnia 1920 do kwietnia 1921 grał w zespole Górnośląskiego T. Ludowego, m.in. w Bytomiu i Katowicach. W sez. 1922/23 i 1923/24 występował w T. Reduta w Warszawie. Od jesieni 1924 był dyr. zespołu objazdowego na kresach wschodnich. Później znowu występował w Warszawie, przede wszystkim w T. Miejskich: w 1927-30 gł. w T. Narodowym i T. Letnim, w sez. 1933/34 w T. Letnim; w 1936 grał w zespole Reduty, m.in. w Pierścieniu wielkiej damy. Role: Alfred Kalina (Dramat Kaliny), Sobolewski (Dziady), Chłopicki (Warszawianka), Wojewoda (Mazepa), Blaks (Eros i Psyche), Wernyhora (Wesele), Olbromski (Turoń), Karol (Ahaswer), Car (Epokowy wynalazek). Grał też w kilku filmach pol., takich jak: Potop (1912), Bóg wojny (1914), Pan Twardowski (1921), Karczma na rozdrożu (1923), Róża, Wierna rzeka (1936), Kościuszko pod Racławicami, O czym marzą kobiety (1937).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973