aktorka;
Właściwie Józefa Gawendzianka , zamężna Hierowska pseud. Janina, Jadwiga Niemirycz. Żona aktora Romana Hierowskiego. W 1907-09 występowała w T. Lutnia w Wilnie, min. w roli Marii (Warszawianka), Gabrieli (Rozbitki). O jej występie w 1909 w sztuce Na straconym posterunku recenzent „Gońca Wileńskiego” pisał: „Swobodą na scenie dowiodła dużej rutyny, idącej zresztą w parze z niezaprzeczonym talentem”. Na scenie T. Miejskiego w Krakowie zadebiutowała 3 XII 1909 jako Cecylia (Panna mężatka), ale nie została zaangażowana. W sez. 1912/13 weszła w skład zespołu T. Polskiego w Kijowie; nast. grała w Warszawie, m.in. w zespole L. Brodzińskiego w sali przy ul. Karowej (sez. 1914/15) i w T. Nowoczesnym (sez. 1915/16), gdzie wg J. Czempińskiego „w gronie młodych artystek teatru korzystnie się wyróżniła, dzięki ujmującej powierzchowności, wyrazistej twarzy, temperamentowi i naturalności”, ponadto „miły głos pozwolił jej brać udział w kilku rolach śpiewnych”. W 1917 występowała w letnim t. w Galerii Luksemburga w tyt. roli w Małce Szwarcenkopf, a także w T. Letnim, gdzie niekiedy dublowała główne role z H. Bruczówną. W 1919-25 była aktorką T. Miejskich we Lwowie i z zespołem tego teatru wyjeżdżała na gościnne występy, m.in. do Stanisławowa (lato 1924). Na scenie lwow. grała takie role, jak: Helena (Sen nocy letniej), Lokatorka (Moralność pani Dulskiej), Mężatka bez przesądów (Kobieta bez skazy), Rózia (Asystent). W sez. 1925/26 występowała w T. Polskim i Małym w Warszawie, m.in. w roli Pani Sirelli (Tak jest, jak się wam wydaje), Pani prezesowej (Proboszcz wśród bogaczy), Pani Canisy (Madame Sans Gene).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktorka;
Właściwie Józefa Gawendzianka , zamężna Hierowska pseud. Janina, Jadwiga Niemirycz. Żona aktora Romana Hierowskiego. W 1907-09 występowała w T. Lutnia w Wilnie, min. w roli Marii (Warszawianka), Gabrieli (Rozbitki). O jej występie w 1909 w sztuce Na straconym posterunku recenzent „Gońca Wileńskiego” pisał: „Swobodą na scenie dowiodła dużej rutyny, idącej zresztą w parze z niezaprzeczonym talentem”. Na scenie T. Miejskiego w Krakowie zadebiutowała 3 XII 1909 jako Cecylia (Panna mężatka), ale nie została zaangażowana. W sez. 1912/13 weszła w skład zespołu T. Polskiego w Kijowie; nast. grała w Warszawie, m.in. w zespole L. Brodzińskiego w sali przy ul. Karowej (sez. 1914/15) i w T. Nowoczesnym (sez. 1915/16), gdzie wg J. Czempińskiego „w gronie młodych artystek teatru korzystnie się wyróżniła, dzięki ujmującej powierzchowności, wyrazistej twarzy, temperamentowi i naturalności”, ponadto „miły głos pozwolił jej brać udział w kilku rolach śpiewnych”. W 1917 występowała w letnim t. w Galerii Luksemburga w tyt. roli w Małce Szwarcenkopf, a także w T. Letnim, gdzie niekiedy dublowała główne role z H. Bruczówną. W 1919-25 była aktorką T. Miejskich we Lwowie i z zespołem tego teatru wyjeżdżała na gościnne występy, m.in. do Stanisławowa (lato 1924). Na scenie lwow. grała takie role, jak: Helena (Sen nocy letniej), Lokatorka (Moralność pani Dulskiej), Mężatka bez przesądów (Kobieta bez skazy), Rózia (Asystent). W sez. 1925/26 występowała w T. Polskim i Małym w Warszawie, m.in. w roli Pani Sirelli (Tak jest, jak się wam wydaje), Pani prezesowej (Proboszcz wśród bogaczy), Pani Canisy (Madame Sans Gene).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994