Data urodzenia:
1886-07-26 Warszawa
Data śmierci:
1966-11-09 Warszawa
śpiewaczka;
Właściwie Hanna Skwarecka zamężna Maliszewska. Była córką adwokata Leona S. i nauczycielki Leopoldyny z domu Nassius (wg akt ZUS-u) lub Szmidt (wg aktu zgonu w ZASP-ie), żoną oficera lotnictwa Eugeniusza Maliszewskiego (ślub w 1924). Głos kształciła w Dreźnie w szkole śpiewu A. Paschalis i A. Souvestre’a, a nast. w Mediolanie. Występowała w Dreźnie i w Wiedniu. Debiutowała we wrześniu 1910 w operze warsz. śpiewając tyt. partię w Aidzie. Do 1915 była solistką T. Wielkiego; w tym czasie dawała koncerty, m.in. w Ciechocinku (1912), Włocławku, Wilnie (1913). W 1915 została ewakuowana do Rosji, śpiewała w Moskwie, Petersburgu (1915), Kijowie (1916), Tyflisie, Odessie, Baku, Charkowie, a także w Turcji w Konstantynopolu. W listopadzie 1919 powróciła do Warszawy. W lutym 1920 występowała gościnnie w Operze w Poznaniu, w czerwcu t.r. w T. Wielkim w Warszawie. W sez. 1920/21 i 1921/22 była solistką T. Wielkiego w Warszawie; dawała też koncerty (m.in. latem 1921 w Krynicy). W maju 1922 występowała gościnnie na scenie T. im. Słowackiego w Krakowie w partii Tamary (Demon). W sez. 1922/23 i 1923/24 była solistką sceny operowej T. Polskiego w Katowicach; 8 X 1922 śpiewała tyt. partię w Halce, w przedstawieniu inaugurującym działalność tej sceny. Z zespołem opery katowickiej występowała w Bytomiu, Cieszynie, Morawskiej Ostrawie i Opolu. W 1924 wyszła za mąż i odtąd używała nazwiska Skwarecka-Maliszewska. Śpiewała gościnnie w T. Wielkim w Warszawie (maj 1924, maj 1926) i w przedstawieniach operowych na scenie T. Polskiego w Katowicach (styczeń 1928, kwiecień 1930). W 1932-39 pracowała jako pedagog-wokalista w Szkole Muz. im. Chopina w Katowicach. Podczas okupacji niem. przebywała w Warszawie, dawała lekcje śpiewu. W pierwszych latach po wojnie brała udział w imprezach artyst. w Warszawie i mniejszych miastach. Jubileusz trzydziestolecia pracy artyst. obchodziła 20 V 1947 w sali warsz. Romy na uroczystym koncercie pod dyr. O. Straszyńskiego; śpiewała wówczas arię Amelii (Bal maskowy). W 1947-53 uczyła śpiewu i muzyki w ogniskach Warsz. Tow. Muzycznego. Ceniona była w partiach bohatersko-tragicznych, jej dramatyczny sopran miał znaczne możliwości ekspresji. Najlepszy okres jej kariery przypadł na początek l. dwudziestych. W Warszawie i Katowicach wykonywała wówczas wielkie, trudne wokalnie i aktorsko partie, takie jak: Marta (Niziny), Minnie (Dziewczyna z Zachodu), Marzenka (Sprzedana narzeczona), Walentyna (Hugonoci), Rachela (Żydówka), Santuzza (Rycerskość wieśniacza), Liza (Dama pikowa), Leonora (Trubadur), tyt. w Tosce, Aidzie i Madame Butterfly, Balladyna (Goplana).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
śpiewaczka;
Właściwie Hanna Skwarecka zamężna Maliszewska. Była córką adwokata Leona S. i nauczycielki Leopoldyny z domu Nassius (wg akt ZUS-u) lub Szmidt (wg aktu zgonu w ZASP-ie), żoną oficera lotnictwa Eugeniusza Maliszewskiego (ślub w 1924). Głos kształciła w Dreźnie w szkole śpiewu A. Paschalis i A. Souvestre’a, a nast. w Mediolanie. Występowała w Dreźnie i w Wiedniu. Debiutowała we wrześniu 1910 w operze warsz. śpiewając tyt. partię w Aidzie. Do 1915 była solistką T. Wielkiego; w tym czasie dawała koncerty, m.in. w Ciechocinku (1912), Włocławku, Wilnie (1913). W 1915 została ewakuowana do Rosji, śpiewała w Moskwie, Petersburgu (1915), Kijowie (1916), Tyflisie, Odessie, Baku, Charkowie, a także w Turcji w Konstantynopolu. W listopadzie 1919 powróciła do Warszawy. W lutym 1920 występowała gościnnie w Operze w Poznaniu, w czerwcu t.r. w T. Wielkim w Warszawie. W sez. 1920/21 i 1921/22 była solistką T. Wielkiego w Warszawie; dawała też koncerty (m.in. latem 1921 w Krynicy). W maju 1922 występowała gościnnie na scenie T. im. Słowackiego w Krakowie w partii Tamary (Demon). W sez. 1922/23 i 1923/24 była solistką sceny operowej T. Polskiego w Katowicach; 8 X 1922 śpiewała tyt. partię w Halce, w przedstawieniu inaugurującym działalność tej sceny. Z zespołem opery katowickiej występowała w Bytomiu, Cieszynie, Morawskiej Ostrawie i Opolu. W 1924 wyszła za mąż i odtąd używała nazwiska Skwarecka-Maliszewska. Śpiewała gościnnie w T. Wielkim w Warszawie (maj 1924, maj 1926) i w przedstawieniach operowych na scenie T. Polskiego w Katowicach (styczeń 1928, kwiecień 1930). W 1932-39 pracowała jako pedagog-wokalista w Szkole Muz. im. Chopina w Katowicach. Podczas okupacji niem. przebywała w Warszawie, dawała lekcje śpiewu. W pierwszych latach po wojnie brała udział w imprezach artyst. w Warszawie i mniejszych miastach. Jubileusz trzydziestolecia pracy artyst. obchodziła 20 V 1947 w sali warsz. Romy na uroczystym koncercie pod dyr. O. Straszyńskiego; śpiewała wówczas arię Amelii (Bal maskowy). W 1947-53 uczyła śpiewu i muzyki w ogniskach Warsz. Tow. Muzycznego. Ceniona była w partiach bohatersko-tragicznych, jej dramatyczny sopran miał znaczne możliwości ekspresji. Najlepszy okres jej kariery przypadł na początek l. dwudziestych. W Warszawie i Katowicach wykonywała wówczas wielkie, trudne wokalnie i aktorsko partie, takie jak: Marta (Niziny), Minnie (Dziewczyna z Zachodu), Marzenka (Sprzedana narzeczona), Walentyna (Hugonoci), Rachela (Żydówka), Santuzza (Rycerskość wieśniacza), Liza (Dama pikowa), Leonora (Trubadur), tyt. w Tosce, Aidzie i Madame Butterfly, Balladyna (Goplana).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994