aktor;

Właściwie Eugeniusz Woźniak. Był synem Wojciecha Woźniaka i Antoniny z Przybyl­skich, mężem aktorki Heleny Wilczyńskiej. Ukoń­czył szkołę handlową w Łodzi i tam też uczył się gry aktorskiej u J. Pilarskiego i K. Tatarkiewi­cza. Wiadomości dotyczące okresu przedwojennego, oparte na sprzecznych informacjach samego R., są niepewne. Debiutował w T. Popularnym w Łodzi w 1924 lub 1928, po czym występował w teatrze w Grodnie, ponownie w T. Popularnym w Łodzi, w T. Muzycznym w Wilnie i w t. kaliskim. Pro­wadził też w Łodzi t. rewiowe: Jar, Kos, As. W sez. 1938/39 należał znowu do zespołu T. Popu­larnego. W lutym 1945 był organizatorem i ucze­stnikiem pierwszego powojennego przedstawienia w Łodzi – składanki pt. Nasza jest Łódź. W mieście tym występował do przejścia na emeryturę, kolejno: w T. Powszechnym i T. Gong (sez. 1945/46), T. Domu Żołnierza (sez. 1946/47), Woj. T. Objazdo­wym, też pn. T. Współczesny (marzec-sierpień 1947), T. Powszechnym (sez. 1950/51), w T. Mu­zycznym (1952-57, od 1956 pn. Państw. Operetka) i równocześnie w T. im. Jaracza (1956-58), T. Ziemi Łódzkiej (od 1958 do przejścia na emeryturę w sierpniu 1972). Grał takie role, jak: Rotmistrz Stefan (Panna rekrutem), Wincencjusz (Poskromie­nie złośnicy), Francuz (Niemcy), Dulski (Moralność pani Dulskiej), Muzykant (Wesele).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994