śpiewak, dyr. teatru;

Właściwie Jerzy Garda. Ukończył gimn. w Sos­nowcu, studiował na wydziałach prawnym i filoz. Uniw. Warszawskiego. Po ukończeniu studiów praco­wał jako dziennikarz. Śpiewu uczył się u W. Brzeziń­skiego. Potem kształcił się w Wiedniu, Paryżu, Medio­lanie, m.in. u E. Garbina. W 1930 występował w T. Wielkim we Lwowie. Wiosną 1932 śpiewał na koncer­tach w Berlinie. Od 1932 występował we Włoszech, m.in. w Bolonii, Genui, Neapolu. W sez. 1936/37 został zaangażowany do Teatro alla Scala w Me­diolanie, ale z nieznanych przyczyn zapewne nie wys­tępował. Śpiewał też w Wiedniu, Budapeszcie i Pa­ryżu. 20 III 1939 debiutował w T. Wielkim w War­szawie w partii Escamilla (Carmen), 27 III śpiewał partię tytułową w Rigoletcie, a 30 III w Eugeniuszu Onieginie. W maju i czerwcu 1939 występował w T. Wielkim we Lwowie. W czasie II wojny świat. ukrywał się w miejscowości Nowojelnia pod Baranowiczami. Po wojnie występował na koncertach w Lublinie, później w Warszawie, Sopocie i innych miastach, a także goś­cinnie w operach w Bytomiu i Poznaniu. W 1948 objął stanowisko wicedyrektora Opery w Poznaniu, wiosną 1949 odbył tournee po Związku Radzieckim odnosząc sukcesy w Moskwie i Leningradzie. Po powrocie został w 1949 dyr. Państwowej Opery we Wrocławiu i zajmo­wał to stanowisko do końca życia. Tutaj wystąpił kilka­krotnie na scenie w ostatniej swej partii Dżaresa (Paria), w której wg W. Dzieduszyckiego „połączył najpiękniej­szy śpiew ze znakomitą grą aktorską”. W okresie po­wojennym częstsze występy na scenie uniemożliwiał mu fakt, że nie miał jednego oka.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973