aktorka;

Właściwie Helena, Halina Galińska zamężna Mrożewska.

Była córką Leona Galińskiego i Heleny z Pochmarskich ; siostrzenicą kier. lit. Bolesława Pochmarskiego; żoną aktora Zdzisława Mrożewskiego,(ślub 2.VIII 1938 w Krakowie) matka aktora Andrzeja Mrożewskiego. Kształciła się w Krakowie: studiowała na Wydziale Filozofii Uniw.Jagiell., a aktorstwa uczyła się w dwuletniej Miejskiej Szkole Dramatycznej. W czerwcu 1927 zdała w Warszawie aktorski egzamin ZASP-u. w sez. 1927/28 i 1928/29 grała w krak. T.im. Słowackiego, np.: Anais (Dama kameliowa), Leę (Proboszcz wśród bogaczy), Zosię (Tamten), a w 1929/30 i 1930/31 w T.Polskim w Katowicach: May Harris (Proces Mary Dugan), Jankę (Ładna historia), Joasa (Sędziowie), Lucynkę (Zakochani), Antoninę (Przechodzień), Wandę (Mąż z grzeczności). Na sez. 1931/32 została zaangażowana do T.Miejskiego w Bydgoszczy, ale wróciła do Krakowa i do końca 1933/34 znowu występowała w T.im.Słowackiego w rolach: Klary (Zemsta), Anieli (Śluby panieńskie), Melike i Hanny (Eros i Psyche), Milly (Złoty wiek rycerstwa), Teresy (Powrót posła). W sez. 1934/35 grała w T. na Pohulance w Wilnie, m.in.: Zuzannę (Kobieta i jej tyran), powtórzyła rolę Anieli. W sez. 1935/36-1937/38 występowała ze znamiennym powodzeniem w T.Polskim w Poznaniu, np. w 1935 w roli Gwen (Dzień bez kłamstwa), wg K.Troczyńskiego , „bardzo ładnie postawiła aktorsko swój epizod” w Ludziach z bieli; miała „dużo prawdziwego wdzięku” w Piosence o Nadinie oraz w 1936 w tyt. Szesnastolatce. Natomiast jako Helena (Pan Damazy) „za dużo starania włożyła w swoją naiwność, abyśmy mogli uwierzyć w jej szczerość i prawdziwość”;jej Tessa „była bezbarwna„, a w 1937 Fruzia (Damy i huzary)”przekonywała ,że temperamentu i wdzięku, grać nie można”; w roli Very (Człowiek pod mostem) ” nie miała dość siły aktorskiej na udźwignięcie roli prowadzącej amantki; brakło wdzięku, temperamentu, nerwu w ruchach, bezpośredniości, nawet dykcji”. W 1938 zagrała dobrze Zośkę z Niespodzianki: „jej dziewczęcość wyszła bardzo naturalnie”, ale już „w Przeprowadzce powtórka gestu i intonacji okazała się zawodna (…) zabrakło także artystce ekspresji w popisowej scenie spowiedzi”. Na scenie pozn. zagrała też: Helenę (Grube ryby,1935), Ernestynę (Pan Topaz,1936), Kasię (Serce na wolności), Zarę (Książę Niezłomny)-1937. W 1938 przeniosła się do Krakowa , ale nie występowała. Tu przeżyła II wojnę światową. Na scenę powróciła w 1946, towarzyszyła mężowi i wraz z nim zmieniała teatry. W sez. 1946/47 i 1947/48 należała do zespołu Miejskich T.Dramatycznych w Krakowie, a w 1948/49 występowała tylko gościnnie w krakowskim Teatrze Młodego Widza (Wdowa Kletowa w Bajce o wiośnie i młynarzu). W latach następnych nie pracowała, dopiero po usamodzielnieniu się Starego Teatru, od 1 VI 1954 do końca sez. 1958/59 grała na jego scenie, np.; Woźniakównę (Maturzyści), Pannę Prism (Brat marnotrawny). W sez. 1959/60-1961/62 była zaangażowana w T.Polskim w Warszawie, a w 1962/63-1968/69 w T.Narodowym. Występowała sporadycznie, m.in. jako Krugerowa (Przygoda z Vaterlandem,1963), Pani II ( Wyszedł z domu, 1966), Gość na balu (Dziady,1967).Od 1VI 1969 była na emeryturze.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017