Data urodzenia:
1888-11-25 Wilno
Data śmierci:
1962-03-14 Warszawa
aktor, reżyser.
Był synem Gustawa B. i Zofii z Adolphów, mężem aktorki Jadwigi Klotyldy Gzylewskiej (ślub w Warszawie w 1913). Uczęszczał do gimn. w Grodnie, z którego został usunięty za udział w strajku szkolnym. W 1911-12 kształcił się w Szkole Aplikacyjnej w Warszawie. W 1912 występował w Płocku z zespołem warsz. T. Zjednoczonego, w 1912-14 w T. Polskim w Kijowie, a od lutego 1915 do 1917 w T. Polskim w Warszawie, w sez. 1917/18 w T. Małym, 1918-22 w T. Polskim i Małym, w sez. 1922/23 w T. Polskim w Poznaniu, 1923-25 tamże w T. Nowym, 1925-32 w T. Polskim i Małym w Warszawie, z przerwą w sez. 1927/28, gdy grał w T. im. Słowackiego w Krakowie, 1932-34 w T. Narodowym w Warszawie, 1934-39 na scenach TKKT, najczęściej w T. Polskim. Podczas II wojny świat. brał udział w przedstawieniach konspiracyjnych, m.in. w Irydionie. W 1945 występował w T. Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1946 do końca życia w T. Polskim i Kameralnym w Warszawie.
Obdarzony korzystnymi warunkami scenicznymi, wyróżniał się piękną dykcją. W „Teatrze” pisano, że „miał pewne skłonności do koturnowości i lekkiego patetyzowania”, które jednak z czasem przezwyciężył. Grał najpierw role bohaterskie, potem charakterystyczne. Ważniejsze z nich: Masynissa (Irydion), Respekt (Fantazy), Derwid (Lilla Weneda), Król i Poloniusz (Hamlet), Guślarz (Dziady), Chłopicki (Warszawianka), Prymas (Wyzwolenie), Papież (Bóg, cesarz i chłop), Vanan (Trąd w pałacu sprawiedliwości). Występował także w filmach. Kilkakrotnie był członkiem zarządu ZASP (1929-30, 1931-32, 1937-39). Po wojnie wykładał w PWST.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, reżyser.
Był synem Gustawa B. i Zofii z Adolphów, mężem aktorki Jadwigi Klotyldy Gzylewskiej (ślub w Warszawie w 1913). Uczęszczał do gimn. w Grodnie, z którego został usunięty za udział w strajku szkolnym. W 1911-12 kształcił się w Szkole Aplikacyjnej w Warszawie. W 1912 występował w Płocku z zespołem warsz. T. Zjednoczonego, w 1912-14 w T. Polskim w Kijowie, a od lutego 1915 do 1917 w T. Polskim w Warszawie, w sez. 1917/18 w T. Małym, 1918-22 w T. Polskim i Małym, w sez. 1922/23 w T. Polskim w Poznaniu, 1923-25 tamże w T. Nowym, 1925-32 w T. Polskim i Małym w Warszawie, z przerwą w sez. 1927/28, gdy grał w T. im. Słowackiego w Krakowie, 1932-34 w T. Narodowym w Warszawie, 1934-39 na scenach TKKT, najczęściej w T. Polskim. Podczas II wojny świat. brał udział w przedstawieniach konspiracyjnych, m.in. w Irydionie. W 1945 występował w T. Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1946 do końca życia w T. Polskim i Kameralnym w Warszawie.
Obdarzony korzystnymi warunkami scenicznymi, wyróżniał się piękną dykcją. W „Teatrze” pisano, że „miał pewne skłonności do koturnowości i lekkiego patetyzowania”, które jednak z czasem przezwyciężył. Grał najpierw role bohaterskie, potem charakterystyczne. Ważniejsze z nich: Masynissa (Irydion), Respekt (Fantazy), Derwid (Lilla Weneda), Król i Poloniusz (Hamlet), Guślarz (Dziady), Chłopicki (Warszawianka), Prymas (Wyzwolenie), Papież (Bóg, cesarz i chłop), Vanan (Trąd w pałacu sprawiedliwości). Występował także w filmach. Kilkakrotnie był członkiem zarządu ZASP (1929-30, 1931-32, 1937-39). Po wojnie wykładał w PWST.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
