aktor, reżyser, dyr. teatru.

Debiutował w sez. 1908/09 w t. poznańskim. Potem zapewne na dłuższy czas opuścił scenę. W T. Polskim w Poznaniu występował ponownie w sez. 1922/23, grając m.in. rolę Edwarda IV (Ryszard III). W 1923 założył w Poznaniu T. Nowy im. Modrzejewskiej i prowadził go do 1934. Wg A. Grzymały-Siedleckiego R. to „jakieś ostatnie echo dyrektora wszechfunkcyjnego, wszechkompetentnego i w konsekwencji wszechwładnego w swoim to­warzystwie. Zarówno pracę nad doborem repertuaru, jak i kierowanie próbami, zarówno reżyserię jak i admi­nistrację – wszystko sprawował sam”. Zarzucano mu brak przygotowania artyst. i opieranie t. na gościnnych występach wybitnych artystów. A. Grzymała-Siedlecki przyznaje mu nie tylko duże doświadczenie, ale i inteli­gencję pozwalającą reżyserować bardzo różnorodny repertuar, w którym obok fars były także i poważne dramaty. Do reżyserowania trudniejszych pozycji za­praszał niekiedy wybitnych artystów, np. S. Wysocką. Zasługą jego jest też zaangażowanie w 1927 grupy redutowców z E. Wiercińskim, który właśnie w pozn. T. Nowym reżyserował premiery takich sztuk jak Łyżki i księżyc, Metafizyka dwugłowego cielęcia. Po opuszcze­niu Poznania R. był przez pewien czas jednym z dyrek­torów TKKT w Warszawie, odpowiedzialnym za organizację pracy. P. Owerłło stwierdzał, że „jako dy­rektor działu technicznego okazał się pierwszorzędnym fachowcem”, nie nadawał się natomiast na kierownika pracy artystycznej.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973