aktor, reżyser;

Był synem Tadeusza Cz. (wg pozn. ksiąg meldunkowych Gwidona) i Sabiny z Rekowskich. Ojciec był z zawodu księgarzem oraz aktorem zespołów amatorskich. Cz. ukończył szkołę średnią w Przemyślu, następnie studiował we Lwowie, ucząc się równocześnie gry aktorskiej u J. Chmieliń­skiego. Debiutował w 1910 w lwow. T. Ludowym, potem występował w zespołach objazdowych, m.in. K. Adwentowicza i D. Baranowskiego. W sez. 1912/13 należał do zespołu t. poznańskiego. W czasie I wojny świat. walczył w I Brygadzie Legionów Polskich i został ciężko ranny. Do t. wrócił w 1918 i do 1919 wystę­pował w warsz. T. Polskim, w sez. 1919/20 był w zespole krak. T. Bagatela, 1921-25 w zespole Reduty. Grał m.in. Antka (Pan poseł), Lecohona (Dwójka hultajska), Se­bastiana (Burza W. Szekspira). W 1923 otrzymał uprawnienia reżyserskie i w sez. 1923/24 reżyserował w warsz. T. im. Fredry m.in. sztuki: Jasełka roku 1923, Złodziej i jego mecenas, Zazdrość. Od 1926 do wybuchu II wojny świat. pracował jako reżyser filmowy (od 1929 był kier. zespołu Centrofilm). W czasie okupacji niem. pracował fizycznie.
W 1945 znalazł się w Lublinie i zaczął działać w Czo­łówce Filmowej. Od sez. 1949/50 reżyserował m.in. w t. w Częstochowie, Białymstoku, Gnieźnie, Kaliszu, Ra­domiu. W sez. 1952/53 kierował objazdowym T. Ziemi Łódzkiej, w sez. 1954/55 był reżyserem w T. Dolno­śląskim w Jeleniej Górze, a 1955/56 w T. Ziemi Lubus­kiej w Zielonej Górze. Reżyserował m.in. Mazepę, Kalinowy gaj, Odezwę na murze, Szczęście Frania, Pygmaliona, Damy i huzary, Gwałtu co się dzieje. Był autorem słuchowisk radiowych, scenariuszy filmowych, licznych artykułów na tematy teatr. i filmowe; ogłosił tom opowiadań „Tygrys i kuternoga” (Warszawa 1949).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973