Data urodzenia:
1886-01-08 Toruń
Data śmierci:
1957-06-18 Poznań
aktorka;
Właściwie Zofia Maria, Kasprowicz 1° V. Weyberg, 2° v. Kordowska. Pseudonim sceniczny Wierzejska. Była córką Antoniego W. i Pelagii z Kiszewskich, żoną aktora Jerzego Kordowskiego. Po ukończeniu gimn. studiowała medycynę na uniw. w Dorpacie. Później uczęszczała do Klasy Dramatycznej przy Warsz. Tow, Muzycznym. W 1906 brała udział w przedstawieniach Tow. Miłośników Sceny w Kijowie, a od grudnia tego roku występowała w krak. t. Figliki. W 1908 należała do zespołu M. Przybyłko-Potockiej, z którym była m.in. w Kijowie i Petersburgu, potem do zespołu objazdowego H. Marcello-Palińskiej oraz do zespołu K. Hoffmana w Druskiennikach. W 1909-11 występowała w T. Polskim w Łodzi, w 1911-14 w warsz. T. Małym, w 1914-16 w T. Polskim w Wiedniu, gdzie podobno w t. Neue Wiener Buhne grała też po niemiecku rolę Szarlotty (Wiśniowy sad). W 1917-19 występowała w łódz. T. Miejskim, w 1919-31 w T. Polskim w Poznaniu, w sez. 1931/32 tamże w T. Nowym, w 1932-35 w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1935/36 w T. Polskim w Katowicach, w 1936-37 w warsz. T. Letnim, w 1937-38 w T. Kameralnym, w 1938-39 w T. Malickiej, w 1939 także w T. Nowym. W 1939-41 i 1944-45 należała do zespołu Polskiego T. Dramatycznego we Lwowie i z tym zespołem przeniosła się do Katowic na sez. 1945/46. W sez. 1946/47 występowała w T. Kameralnym w Łodzi, w sez. 1947/48 w T. Polskim w Bydgoszczy. Od 1948 do końca życia występowała w T. Polskim w Poznaniu. Pierwszym jej mężem był geolog Zygmunt Weyberg, drugim aktor Jerzy Kordowski, ale na scenie używała zawsze nazwiska Wierzejska.
Była cenioną aktorką charakterystyczną, a szczególną popularnością cieszyła się w Poznaniu. Wg A. Grzymały-Siedleckiego „była przykładem komizmu optymistycznego. Pobłażliwie, życzliwie, można by nawet powiedzieć: serdecznie wydrwiwała śmieszności ludzkie”. J. Koller pisał: „potrafiła opromienić wszystko takim humorem, że odpadało bez śladu to, co można by uważać za cyniczne czy wulgarne”. Role: Pani Fielding (Świerszcz za kominem), Mangierowa (Sublokatorka), Bitkowska (Spadkobierca), Mohyłowiczowa (Maman do wzięcia), Jowialska (Pan Jowialski), Dyndalska (Damy i huzary), Julia (Dom kobiet), Dulska (Moralność pani Dulskiej), Klimina (Wesele), Maria Józefa (Dom Bernardy Alba). W 1913 występowała w filmie Wykolejeni.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktorka;
Właściwie Zofia Maria, Kasprowicz 1° V. Weyberg, 2° v. Kordowska. Pseudonim sceniczny Wierzejska. Była córką Antoniego W. i Pelagii z Kiszewskich, żoną aktora Jerzego Kordowskiego. Po ukończeniu gimn. studiowała medycynę na uniw. w Dorpacie. Później uczęszczała do Klasy Dramatycznej przy Warsz. Tow, Muzycznym. W 1906 brała udział w przedstawieniach Tow. Miłośników Sceny w Kijowie, a od grudnia tego roku występowała w krak. t. Figliki. W 1908 należała do zespołu M. Przybyłko-Potockiej, z którym była m.in. w Kijowie i Petersburgu, potem do zespołu objazdowego H. Marcello-Palińskiej oraz do zespołu K. Hoffmana w Druskiennikach. W 1909-11 występowała w T. Polskim w Łodzi, w 1911-14 w warsz. T. Małym, w 1914-16 w T. Polskim w Wiedniu, gdzie podobno w t. Neue Wiener Buhne grała też po niemiecku rolę Szarlotty (Wiśniowy sad). W 1917-19 występowała w łódz. T. Miejskim, w 1919-31 w T. Polskim w Poznaniu, w sez. 1931/32 tamże w T. Nowym, w 1932-35 w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1935/36 w T. Polskim w Katowicach, w 1936-37 w warsz. T. Letnim, w 1937-38 w T. Kameralnym, w 1938-39 w T. Malickiej, w 1939 także w T. Nowym. W 1939-41 i 1944-45 należała do zespołu Polskiego T. Dramatycznego we Lwowie i z tym zespołem przeniosła się do Katowic na sez. 1945/46. W sez. 1946/47 występowała w T. Kameralnym w Łodzi, w sez. 1947/48 w T. Polskim w Bydgoszczy. Od 1948 do końca życia występowała w T. Polskim w Poznaniu. Pierwszym jej mężem był geolog Zygmunt Weyberg, drugim aktor Jerzy Kordowski, ale na scenie używała zawsze nazwiska Wierzejska.
Była cenioną aktorką charakterystyczną, a szczególną popularnością cieszyła się w Poznaniu. Wg A. Grzymały-Siedleckiego „była przykładem komizmu optymistycznego. Pobłażliwie, życzliwie, można by nawet powiedzieć: serdecznie wydrwiwała śmieszności ludzkie”. J. Koller pisał: „potrafiła opromienić wszystko takim humorem, że odpadało bez śladu to, co można by uważać za cyniczne czy wulgarne”. Role: Pani Fielding (Świerszcz za kominem), Mangierowa (Sublokatorka), Bitkowska (Spadkobierca), Mohyłowiczowa (Maman do wzięcia), Jowialska (Pan Jowialski), Dyndalska (Damy i huzary), Julia (Dom kobiet), Dulska (Moralność pani Dulskiej), Klimina (Wesele), Maria Józefa (Dom Bernardy Alba). W 1913 występowała w filmie Wykolejeni.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
