Detkowski Leopold

aktor, śpiewak;

Był synem maszynisty kolejowego Adama D. i Marii z Jarczaków, mężem najpierw Ireny Detkowskiej z domu Rode ( ślub 11 II 1919 w Lublinie), potem Stanisławy Iłżeckiej z domu Skulskiej. Uczył się w gimn. filol. w Warszawie na Pradze; ok. 1912 studiował w Kazaniu. Występy na scenie rozpoczął w styczniu 1915 w T. Polskim pod dyr. F. Rychłowskiego m.in. grał rolę Jana (Chrapanie z rozkazu, 1915); nast. od maja 1916 w zespole pod kier. F. Kosińskiego w sali Klubu Pol. „Ogniwo”; później, jak sam podawał, w T. Studya pod dyr. S.Wysockiej. W zespołach pol. w Kijowie występował podobno do 1918. W tymże roku powrócił do Polski i występował w Kielcach, a od 1918 do 1922 w teatrze w Lublinie. Od sez. 1922/23 do końca 1924/25 był aktorem teatrów wileńskich; występował zarówno w repertuarze dram. jak i operetkowym, m.in. jako Sołtys (Klątwa), Jan (Śluby panieńskie), Eugeniusz (Księżniczka czardasza), Książę Leopold (W noc majową). W sez. 1925/26 występował w Grodnie pod dyr. F. Rychłowskiego. Od sez. 1926/27 do II wojny świat. ponownie występował w Wilnie, najpierw w T. Polskim Lutnia, nast. w T. Miejskich. Początkowo grał gł. w repertuarze dram., m.in. Leona (Wielki człowiek do małych interesów), Łąckiego (Złote runo), Dyndalskiego (Zemsta), a w 1. trzydziestych najczęściej w operetce i komedii muz. w T. Lutnia i Letnim, np. Achillesa (Piękna Helena). W sierpniu 1936 wraz z zespołem operetki wil. występował gościnnie w T. im. Słowackiego w Krakowie, m.in. jako Wójt (Wiktoria i jej huzar), Antonio (Carewicz), Hawley (Rose Marie). Podczas II wojny świat. przebywał nadal w Wilnie; w 1939-41 występował w pol. T. Muzycznym Lutnia, m.in. jako Oberżysta (Sztygar). W 1941- 44 pracował w aptece. Od października 1944 należał do zespołu Polskiego T. Komedii Muzycznej; w 1945 przeszedł do zespołu Polskiego T. Dramatycznego i w lutym t.r. grał tu m.in. Rembę (Damy i huzary). W kwietniu 1945 z zespołem tego teatru repatriował się do Torunia. Od 1945 do końca sez. 1948/49 występował w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu; od sez. 1949/50 do końca 1960/61 w T. Dramatycznych w Poznaniu (T. Polski, Nowy, Komedia Muzyczna oraz Scena Objazdowa). Od 1 X 1961 przeszedł na emeryturę, ale jeszcze sporadycznie występował. Najważniejsze role powojenne D. to m.in. z Torunia (okres dyrekcji W. Horzycy): Chryzald (Szkoła żon), Egeusz (Sen nocy letniej), Ciaputkiewicz (Grube ryby), Baron Montrichard (Walka kobiet), Żyd i Upiór (Wesele), Żewakin (Ożenek), Dyrektor teatru (Nitouche), Ciuciumkiewicz (Dom otwarty); z Poznania: Dulski (Moralność pani Dulskiej), Ozryk (Hamlet), Lickcheese (Szczygli zaułek), Wawrzyniec (Krakowiacy i Górale), Doktor (Pierwszy dzień wolności); ostatnie – Julian (Łowcy głów), Gold (Zazdrość i medycyna).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Artyści

Internetowy słownik biograficzny artystów scen polskich

Lista Artystów

Detkowski Leopold

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi