Data urodzenia:
1877-06-23 Kraków
Data śmierci:
1945-10-24 Skolimów
aktor, reżyser;
Właściwie Władysław Ryszkowski pseud. Janczewski. Był synem Tomasza R” malarza pokojowego, i Karoliny z Zabłockich. Po ukończeniu szkoły realnej w Krakowie wstąpił na Politechnikę Lwowską. Wkrótce przerwał studia i zaczął występować w amatorskim zespole pod kier. T. Pilarskiego, w sez. 1900/01 i 1901/02 występował w T. Miejskim w Krakowie (w 1901-02 używał na scenie pseud. Janczewski), 1902-04 w Poznaniu, w 1904 podobno w zespole E. Kupieckiego, w lecie tego roku w warsz. t. ogr. Promenada, 1905-06 w zespole J. Puchniewskiego (m.in. w Kijowie), 1906/07 w t. wil., 1907-09 w t. łódz., 1909 w zespole M. Przybyłko-Potockiej w Częstochowie, 1909-11 ponownie w t. łódź., 1911-15 w T. Małym w Warszawie, 1915/16 w T. Artystycznym, potem do 1917 w T. Ludowym na Pradze, w sez. 1918/19 w T. Powszechnym w Krakowie, 1919-21 w T. Polskim w Poznaniu, 1921-23 jako aktor i reżyser w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, 1923; 24 w T. Rozmaitości, 1924/25 w T. Polskim w Poznaniu, 1925-27 w Łodzi, 1927-28 w T. Małym i T. Polskim w Warszawie, 1928/29 w T. Wielkim we Lwowie, 1929-32 w T. Polskim w Katowicach. 24 II 1932 w Katowicach obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy artyst. w roli Papy w reżyserowanej przez siebie sztuce Jej synowa. W 1933 grał jeszcze w Warszawie w t. 83°. Od 24 III 1934 przebywał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Byt chorowity, chudy, miał krótki wzrok. Grał role charakterystyczne, m.in. Zadorskiego (Dzierżawca z Olesiowa), Telesfora (Dom otwarty), Drwala (Zaczarowane koło), Kapelana (Damy i huzary), Gospodarza (Wesele), Gruszczyńskiego (Sen srebrny Salomei). Do sztuk reżyserowanych przez niego należały: Dziady, Kordian, Hamlet, Wicek i Wacek. Pod koniec życia pisał pamiętnik, który znajdował się w zbiorach S. Dąbrowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
![]()
aktor, reżyser;
Właściwie Władysław Ryszkowski pseud. Janczewski. Był synem Tomasza R” malarza pokojowego, i Karoliny z Zabłockich. Po ukończeniu szkoły realnej w Krakowie wstąpił na Politechnikę Lwowską. Wkrótce przerwał studia i zaczął występować w amatorskim zespole pod kier. T. Pilarskiego, w sez. 1900/01 i 1901/02 występował w T. Miejskim w Krakowie (w 1901-02 używał na scenie pseud. Janczewski), 1902-04 w Poznaniu, w 1904 podobno w zespole E. Kupieckiego, w lecie tego roku w warsz. t. ogr. Promenada, 1905-06 w zespole J. Puchniewskiego (m.in. w Kijowie), 1906/07 w t. wil., 1907-09 w t. łódz., 1909 w zespole M. Przybyłko-Potockiej w Częstochowie, 1909-11 ponownie w t. łódź., 1911-15 w T. Małym w Warszawie, 1915/16 w T. Artystycznym, potem do 1917 w T. Ludowym na Pradze, w sez. 1918/19 w T. Powszechnym w Krakowie, 1919-21 w T. Polskim w Poznaniu, 1921-23 jako aktor i reżyser w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, 1923; 24 w T. Rozmaitości, 1924/25 w T. Polskim w Poznaniu, 1925-27 w Łodzi, 1927-28 w T. Małym i T. Polskim w Warszawie, 1928/29 w T. Wielkim we Lwowie, 1929-32 w T. Polskim w Katowicach. 24 II 1932 w Katowicach obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy artyst. w roli Papy w reżyserowanej przez siebie sztuce Jej synowa. W 1933 grał jeszcze w Warszawie w t. 83°. Od 24 III 1934 przebywał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Byt chorowity, chudy, miał krótki wzrok. Grał role charakterystyczne, m.in. Zadorskiego (Dzierżawca z Olesiowa), Telesfora (Dom otwarty), Drwala (Zaczarowane koło), Kapelana (Damy i huzary), Gospodarza (Wesele), Gruszczyńskiego (Sen srebrny Salomei). Do sztuk reżyserowanych przez niego należały: Dziady, Kordian, Hamlet, Wicek i Wacek. Pod koniec życia pisał pamiętnik, który znajdował się w zbiorach S. Dąbrowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973